146
వాసిష్ఠరామాయణము
గీ. నుండి యొక్కొకఠావున నొక్కదినము
నొక్కచోటను నెలయును నొక్కచోట
నొక్కయేఁడును నొకచోఁ బెక్కుహాయ
నములుఁ జరియించుచుండుఁ దన్మయత నొంది.170
వ. చిత్తత్త్వఘనాభ్యాసంబున నమ్మహాచిత్తంబు చిత్సామాన్య చిత్సుఖా
నుభవంబునం జేసి సత్తాసామాన్యంబునం బొందె ననవుండు రామ
చంద్రుం డమ్మునిచంద్రున కి ట్లనియె.171
గీ. ఆత్మవిజ్ఞానవిద్యాదినార్కరూప
సకలసంశయతృణజాలపక్తజిహ్వ
సంతతాజ్ఞానతాపసుధాంశుబింబ
యీశసత్తాసమానత యెట్టి దయ్యె.172
వ. అనిన విని వసిష్ఠుం డి ట్లనియె. తనకంటె నితరం బెద్దియు లే దను
భావనచేత చిత్తం బెప్పుడు సంక్షీణం బగు నప్పుడు చిత్సామాన్య
స్వరూపంబునకు సత్తాసామాన్యత కలుగును.173
క. నెట్టన భయహరణం బగు
నట్టిపదం బొంది యంత నమ్ముని యిరవై
నట్టి జగద్గృహమున నే
పట్టున విహరించుచుండె భానుకులేశా.174
ఉ. అంతటఁ గొంతకాలమున కమ్మునిముఖ్యుఁడు యోగనిశ్చల
స్వాంతసమాధి నొంది ఘనశాంతి వహించి యథేచ్చ మై శరీ
రాంతమునం దొఱంగి నిరుపాధికనిర్మలచిత్ప్రకాశుఁ డై
యంతము లేనియట్టి పరమాత్మపదంబున నొందె రాఘవా.175
వ. అని చెప్పి.176
క. పాలితపుణ్యుం డగును
ద్దాలకమునిచరిత వినిన ధన్యుల కాయుః
