140
వాసిష్ఠరామాయణము
క. ధీమంతు లైనవారలు
కామింపరు మీఁద దుఃఖకారణ మగు న
ట్లీమాయాసంపదలం
దేమి సుఖము గలదు మూర్ఖహృదయమ నీకున్!140
క. శాంతరస మనురసాయన
సంతోషము దొఱఁగి విషయసక్తుఁ డగుట దా
సంతానవనము విడిచి దు
రంతపుమరుభూమి దిరుగ నరుగుట గాదే?141
క. పాతాళంబునఁ గ్రుంకుము
భూతలముననుండి మింటఁ బొందుము మనసా;
యేతెరువున నిర్వృతి లే
దాతతశమనామృతంబు నానక నీకున్.142
ఉ. అక్కట కల్మిలేము లనునట్టి తలంపులఁ జిక్కి నిచ్చలుం
బొక్కెదు గాని శాంతరసమున్ వినఁ గ్రోలఁగఁ నొల్ల వెన్నఁడున్;
దక్కక యింద్రియాదులకు దాసుఁడ వై పఱవంగ నెందు నీ
కెక్కడ నేమి వచ్చె; నిటు లేటికి నేఁచెదు నన్నుఁ జిత్తమా!143
గీ. శ్రోత్రభావ మొంది సొలయక శబ్దంబు
నాలకించి యంతకంత కుబ్బి
వేఁట కానినాదు విన నాసచేసి లో
బడినమృగమువోలెఁ జెడకు మనస.144
గీ. చర్మభావ మొంది సంస్పర్శసుఖముల
కాసఁ జేసి నీవు ననుదినంబు
గజము వేడ్కఁ దగిలి గజము లోఁబడుభంగిఁ
గట్టువడకు మోరకంపుమనస.145
క. ఓలిని రసనాభోగపు
