136
వాసిష్ఠరామాయణము
నతిథిఁ గాంచుటయును నట్ల యయ్యె.
గీ. హూణమున మాలవాఁడ వై యున్నయట్టు
లచటివర్తనమును గంటి; వచటు వాసి
కీరపురి లీల లన్ని గన్నారఁ గంటి;
నదియుఁ బ్రతిభాసమాత్రమ యని యెఱుంగు.119
ఉ. ఈయెడ నీకుఁ దోచుగతి నీప్రతిభాసము హూణకీరదే
శీయుల కెల్లఁ గానఁబడి చిత్తములన్ భ్రమపుట్టె; నిప్పు డి
ట్లాయె ననంగ రాదు; విను మన్నియు నిక్కడఁ దోఁచు గాకతా
ళీయము లొక్కచోఁ బ్రతిఫలించును బల్వురి కొక్కచందమై.120
వ. అది యెట్లంటేని; హూణదేశంబునఁ గటంజకుం డనుచండాలుండు త
త్ప్రదేశంబున విహరించి తద్దుఃఖంబు లనుభవించెఁ. బదంపడి కీరదేశం
బునకు రా జై యబ్భంగి ననలంబు సొచ్చె. నప్పుడు నీచిత్తంపు స్వసం
బంధంబునం జేసి నీ కాకటంజభావంబు దోచె నింతియ యట్లు
గావున.121
క. ఇతఁ డే నితఁ డే గా నని
మతి దలఁచినయతఁడు భ్రాంతిమగ్నుం డగుఁ దా;
ధృతి నేన యఖిలమును నను
నతఁ డెందును భ్రాంతిఁ బొరయఁ డమలవిచారా.122
క. అర్థిఁ బరార్థవిభాగా
నర్థము తత్త్వజ్ఞుఁ డెందు నందఁడు దానన్
అర్థవ్యయమోహము ల
త్యర్థము చొరనీడు మనముఁ దజ్జ్ఞుం డెందున్.123
గీ. నీకుఁ బరిపూర్ణబోధంబు లేక యునికిఁ
జిత్తవిభ్రాంతి నణఁగంగ మొత్తలేవు.
మాయ యనుచక్రమునకు నెమ్మనము నాభి;
