130
వాసిష్ఠరామాయణము
దలఁపు; మూఱక యేల తను వలంప?
గతనేయధేయసంకల్పుండ వగునీకు
నిలఁ గల్మి లేము ల వెంత దలఁప?
నీవు జీవన్ముక్తి నియతి నీతనువుతో
నవని యాకల్పాంత మనుభవింపు,
మిను లొక్కపెట్ట పన్నిద్దఱుఁ బొడమరు,
విరళమై కొండలు విరిసి పోవు.
గీ. జగము లన్నియు నొక్కట సమయ వకట,
యనఘ తను వేల యొల్ల? వి ట్లైన నీకు
విషయసుఖదుఃఖవాసన విడుచునట్టి
వరము నిచ్చితి గృప నీకు వత్స లెమ్ము.86
క. ఏ దీనుండను నే సుఖి
నే దుఃఖిని మూఢబుద్ధి నే నని మది ను
న్మానించునట్టివానికి
నాదర మగుచున్న మరణ మది లెస్స యగున్.87
క. ఆశాపాశనిబద్ధుం
డై శమము దొఱంగి చిత్త మటు నిటు దివియం
గాసిఁబడునతని కెందును
నాశము గద మేలు విన వనా పుణ్యాత్మా.88
ఉ. ఆరయ సర్వభూతసముఁ డై పరిబోధమయాత్ముఁ డై యహం
కారవిశారభావనలఁ గ్రాఁగక యుల్లము చల్ల నై తమో
దూరుఁడు రాగదోషరహితుండును నై భువనప్రవృత్తికిన్
వారక సాక్షివోలె మనువానికి జీవిత మొప్పు నెప్పుడున్.89
వ. అట్లు గావున.90
క. దనుజాధీశ్వర నీ వీ
