పుట:వరాహపురాణము (హరిభట్టు).pdf/251

పంచమాశ్వాసము

155

మ.⁠

అకలంకుం డతఁ డిట్లు చన్న, శివశర్మాఖ్యద్విజుం డౌర్ధ్వదై హికముల్ వానికి, దీర్చి, యాత్మసతితో నింతింత[1]నారాని మ చ్చిక దుఃఖింపుచునుండె, నంతటను నాశీలుండు భూదేవగే హకృతాహారపవిత్రభోజనభవం బైనట్టి పుణ్యంబునన్.

⁠ 40

చ.⁠

అనుపమదివ్య దేహధరుఁడై వరపుష్పక మెక్కి, నిర్జరీ జనములు గొల్వఁగా, నమరసద్మము చొచ్చిన, వాని భానుమ త్తనయుఁడు గాంచి, తత్పతిహితత్వగుణంబున కుత్సహించి, యా యనఘుని, నాత్మకింకరనియామకుఁగా నధికారిఁ జేసినన్.

⁠ 41

క.⁠

అతఁడును దాని కొడంబడి | ప్రతిదినమును శమనకింకరవ్రాతముతో క్షితికిం జని భౌతికతను | గతులగు ప్రాణులను విలయకాలజ్ఞుండై.

⁠ 42

చ.⁠

కొని చనుచుండి యుండి, యొకకొన్ని[2]దినంబులు చన్నమీఁద, నా జననుతుఁ డొక్కనాఁడు శివశర్మఁ గనుంగొని, [3]చేరఁబోయి వం దన మొనరించి, శీలుఁడను నామము చెప్పిన, వానిఁ జూచి యా ఘనుఁడు ప్రమోదమొంది, నునుఁగౌఁగిట జేర్చి, మృదూక్తి నిట్లనున్.

⁠ 43

ఉ.⁠

[4]‘ఎచ్చటనున్న వాఁడ విటు లిన్నిదినంబులు? నిన్నుఁగూడి యా వచ్చినవార లెవ్వ? రనివారితదివ్యశరీర మేఘనుం డిచ్చెను? నిన్ను భృత్యునిగ నేలిన దేవవరేణ్యుఁ డెవ్వఁ? డీ యచ్చెరు వంతయుం దెలుపు మాత్మజ! నాయెడ భక్తి గల్గినన్'.

⁠ 44

వ.⁠

అని పలికిన శివశర్మకు శీలుం డిట్లనియె.

⁠ 45

సీ.⁠

భూసురోత్తమ! నీవు పుణ్యాధికుండవు | సత్యసంధుండవు సర్వసముఁడ వగుట, నీగేహంబునందుఁ బతివ్రతా | రత్నంబు భవదీయరాజవదన, ననుఁ బుక్రవాత్సల్యమున నియోగింపుచు | [5]ననువాసరంబు నిష్టాన్న మొసఁగ భుజియించుకతన నేఁ బుణ్యుండనై యుండ, | నంత, నీపుత్రిక యధికరోష

⁠

1. నాఁగాని - తా
2. సమంబులు - త
3. భక్తితోడ నా
   తనికి నమస్కరించి వసుధాదివిజోత్తమ యేను నీదునం
   దనుఁడను శీలనాముఁడ మనంబున నన్ను నెఱింగితే యనన్ - తా
4. అచ్చెరువంది విప్రవరుఁ డాతనిఁ గన్గొని నిన్నుఁగూడి యా
   వచ్చిన - తా
5. ననుఁదాసతంబు - మా,త