పుట:వరాహపురాణము (హరిభట్టు).pdf/239

చతుర్థాశ్వాసము

143

వ.⁠

అని చెప్పిన విని కంసుండు నిర్విణ్ణమానసుండై పశ్చాత్తాపంబు నొంది, వీరల [1]నడ్డ పెట్టనేల? యని దేవకీవసుదేవుల శృంఖలాబంధవిముక్తుల జేసి, నిజనివాసంబున కనిపి, తాను నాత్మమందిరమున కరిగె. అంత, నట [2]వ్రేపల్లెలోన నందుండు రోహిణీగర్భజాతుం డగు రామునకును, గృష్ణునకును స్వపురోహితుండగు గర్గుచేత జాతకర్మాదిసంస్కారంబులు చేయించి, విప్రులకు గోసహస్రంబుల నొసంగి, పరమోత్సాహంబున నున్న సమయంబున.

⁠ 198

చ.⁠

మదమునఁ గంసభూవిభుఁ డమాత్యులతోఁ గొలువుండి, కృష్ణుఁ డా యదుకులమందుఁ బుట్టిన రహస్యము సర్వము నొక్కనాఁడు నా రదమునిచే నెఱింగి, మును రౌద్రముగా దివినుండి యోగినీ సుదతి యుపన్యసించిన వచోవిధముం దలపోసి, భీతుఁడై.

⁠ 199

చ.⁠

వ్రజమునఁ బుట్టినట్టి శిశువర్గమునెల్ల వధింపుమంచు నా కుజనుఁడు పూతనం బనుప, ఘోరనిశాచరి మర్త్యకాంతయై నిజకుచమండలి న్విషము నించి, చలింపక నందగేహ మ క్కజముగఁ జొచ్చి, కృష్ణుఁ బొడగాంచి, తగన్ గిలిగింతవుచ్చుచున్.

⁠ 200

కృష్ణుని బాలక్రీడలు

ఆ.⁠

[3]చేఁపి పాలు గారెఁ జిన్నారి[4]యన్న! నా | చన్నుగుడువు మనుచు సంభ్రమమునఁ జూచుకంబు నోరఁ జొనిపినఁ, గైతవ | బాలుఁ డపుడు తమకపాటుతోడ.

⁠ 201

క.⁠

కరములఁ దత్కుచకుంభము | దొరకంగాఁ దొడఁగి పట్టి, దుర్వారబల స్ఫురణమునఁ గుడువఁ, దనచ | న్నెరియుటయును దైత్యభామ యేచిన నొప్పిన్.

⁠ 202

క.⁠

విడు [5]విడు మనుచును, బెదవులు | తడుపుచు, నోర్మొత్తుకొనుచుఁ, దనుఁ బడఁద్రోవన్ విడువక , తత్ప్రాణంబులు | వెడలఁగఁ గుచవిషము శిశువు వెసఁ బీల్చుటయున్.

⁠ 203

వ.⁠

బాలఘాతిని యగు నాపూతన విగతప్రాణయై, శైలంబుకరణిం గనుపించె. సురలు హర్దోత్కర్షంబునం గుసుమవర్షంబులు గురిసిరి. వెండియు, నృశంసుండగు కంసుండు తమ్ము హింసించుటకు ఘోరాకారులగు దానవవీరులం బనిచిన, బాలక్రీడాచరిష్ణుండగు విష్ణుండు సంభ్రమంబున.

⁠ 204

1. నడ్డు - తీ
2. రేపల్లె - అన్ని ప్ర.
3. చేఁపె - ర
4. నాయన్న - క
5. విడువు మనుచుఁ - మ, మా, తా, తి, తీ,హ,ర, క