140
వరాహపురాణము
| తే. | దేవకీవసుదేవులఁ దిరుగఁ దెచ్చి | యాత్మపురమునఁ గారాగృహంబునందు | 174 |
| క. | ఆనినుఁగు నొసఁగుటయుఁ, ద | త్సూనృతమున కాత్మ మెచ్చి, తోడనె మగుడం | 175 |
| ఉ. | అంతట నొక్కనాఁడు కలహాశనమౌనివరుండు కంసభూ | 176 |
| క. | 177 |
| తే. | జనకుఁడగు నుగ్రసేనుని, ననపరాధు |శృంఖలాబద్ధచరణుని జేసి యునిచి, | 178 |
శ్రీకృష్ణజననము
| ఉ. | వారిజనాభుఁ డంత యదువంశమునం దుదయించి, 'మేదినీ | 179 |
| తే. | వెలఁది! నీమాయ నచ్చోటు వెడలఁ దిగిచి | రోహిణీగర్భ[6]మందు నేరుపున నిడుము; | 180 |
| క. | అని నియమించిన, మాయా | వనితామణి యట్ల చేసె, వారిజనాభుం | 181 |
| ఆ. | 182 |
