పుట:వరాహపురాణము (హరిభట్టు).pdf/227

చతుర్థాశ్వాసము

131

ఉ.⁠

వారిభయంబు మాన్ప, సురవత్సలుఁ డాదివరాహమూర్తియై ఘోరనిశాచరుం దునిమి, కుంభిని మేరువుతోడ నెంతయున్ బీర మెలర్పఁ, గొమ్ముతుద వేయవపాలున నుద్ధరించి, బృం దారకకోటిఁ గాచె, [1]నది నాకు హరుం డెఱిఁగించె సర్వమున్.

⁠ 113

చ.⁠

అనుడు, మృకండునందనమహాముని రోమశుఁ బల్కె, నో కథా వననిధి! యిందిరావిభుఁడు వామనమూర్తి ధరించి, యాచరిం చిన చరితంబు కర్ణపుటచిత్తరసాయన మండ్రు కోవిదుల్, వినియెదఁ దచ్చరిత్రము ప్ర వీణత [2]మీఱ నుపన్యసింపవే!

⁠ 114

వ.⁠

అనిన రోమశుం డమ్మహాత్మున కిట్లనియె.

⁠ 115

వామనావతారవర్ణనము

మ.⁠

హరి, రక్షోహరణంబు సేయుటకు మాయావామనాకారుఁడై గరిమన్ ఛత్రము, యజ్ఞసూత్రమును, సత్కౌపీనమున్, మౌంజియున్ సరవిం దాల్చి, బలీంద్రుఁ గల్గొని, “విభో! స్వస్త్యస్తుతే" యంచు, వి స్ఫురితాశీర్వచనంబు లిచ్చి, కుహనాపూర్వంబుగా నిట్లనున్.

⁠ 116

చ.⁠

అరయఁగ [3]మేరువైనఁ బరమాణునిభంబగు నన్య[4]యాచ్ఞకుం దొరఁ[5]కొనెనేని, నీగతి ఘనుండగు నుత్తమదాత కల్గినం దిరముగ నర్థి విద్య సురధేనువుపోల్కి ఫలించు, సిగ్గునం [6]దఱుఁగని యర్థి మేరుగిరిఁ దక్కువగాఁ దలపోయు నుబ్బునన్.

⁠ 117

క.⁠

అడుగుట హీనము, వేఁడిన | నిడకుండుట యంతకన్న హీనము, విభు నె క్కుడు వేఁడఁగఁ దగ దర్థికి, I నొడఁబడఁగా వేఁడ నిచ్చు టొప్పుం బతికిన్.

⁠ 118

ఉ.⁠

కుందక యిత్తు వర్థులకుఁ గోరినయర్థము లంచు , గోఁచి ము ప్పందుము గట్టఁగాఁ దలఁచు పామరవిప్రుఁడఁ గాను, నాకు నా నందముతోడ నిమ్ము చరణత్రయమాత్రధరిత్రి, దాన మి న్నందెద, నల్పదానమున నైన సుఖంపనివాఁడు నార్యుఁడే?

⁠ 119

1. నిది - త,హ
2. మీరు - తా
3. జిత్రమైన - మా
4. యాచ్న - అన్ని ప్ర.
5. కొననీను - త
6. దఱిఁగిన - తీ. భిన్న ప్ర.