పుట:వరాహపురాణము (హరిభట్టు).pdf/204

106

వరాహపురాణము

మ.⁠

అని, ప్రహ్లాద[1]కుమారుఁ డట్టు లభయుండై, వార్ధికన్యాధవున్, వనజాక్షున్, దనుజాంతకున్, మురహరు న్వర్ణింప, నాకింకరుల్ ఘనరోషానల[2]దీపితాస్యు లగుచున్ గర్జించి, యాపుణ్యవ ర్తనుపై వేసిరి, ఖడ్గశూలశితకుంతక్రూరబాణాదులన్.

⁠ 270

చ.⁠

అసురభటప్రయుక్తమగు నాశితశస్త్రచయంబు దైత్యరా జసుతుని వజ్రసారమగు చారుశరీరము దాఁకి, చూర్ణమై వసుమతి రాలెఁ గాని, యొకవంకయు [3]నొంపఁగలేకపోయె, నా బిసరుహబాంధవుం దిమిరబృందము లోపునె యాక్రమింపఁగన్?

⁠ 271

ఉ.⁠

ఆయుధసంప్రయోగము నిరర్థక మౌట [4]నెఱింగి, క్రవ్యభు ఙ్నాయకకింకరుల్ సమదనాగనికాయము లాకుమారుపై నాయతశక్తి దీకొలుప, నాద్విరదంబులు నొక్కపెట్టఁ [5]ద త్కాయము దూఁటి, యాక్షణమ ఖండితదంతము లయ్యె నన్నియున్.

⁠ 272

తే.⁠

దంతములు విర్గి యపుడ దంతావళంబు | లాఁడుపోఁడిమిఁ గైకొని చూడ నొప్పెఁ, బురుషకుంజరుఁ డనుచు నాపరమపుణ్యు | డాయవచ్చిన కరిణినికాయ మనఁగ.

⁠ 273

చ.⁠

క్రమమున నంతఁ బోక యసురప్రభుకింకరు లుగ్రకృష్ణస ర్పములఁ బ్రచండతం గఱవఁబంచిన, దానవరాట్కుమారు గా త్రముఁ గబళించి, తత్ఫణులు రక్తము గ్రక్కుచుఁ బాఱె, నట్ల, సం భ్రమమునఁ దార్క్ష్యవాహనుని భక్తులఁ బాములు [6]నొంపఁజాలునే?

⁠ 274

ఉ.⁠

పాయక దైత్యు లిట్లు బహుభంగుల బాధలొనర్ప “విష్ణుదే వాయ నమో, [7]నిరంతవిభవాయ నమో, జలజాలయాకళ త్రాయ నమో, నిశాచరహరాయ నమో" యనుఁ గాని, క్రవ్యభు గ్నాయకనందనుండు చలనంబునఁ బొందఁ డొకించుకేనియున్.

⁠ 275

క.⁠

స్మరణ మొనర్చిన నంతః | కరణములో నెగులు దీర్చు కమలాక్షశ్రీ చరణము; తన్నామస్తుతి | కరణము వెలివంత మాన్పఁగలుగుట యరుదే?

⁠ 276

1. కుమారధీరుఁడ - మ; కుమారకుం డభయుఁడై యా - తి,తీ,హ,ర,క; డప్పు డభయుండై - మా
2. పీడితాస్యు - క
3. నొవ్వఁగ - మ,హ,ర,క; నోర్వఁగ - త; నెవ్వగ - తి,తీ
4. యు నల్గి - మా,త
5. నాకాయము - మ,తా,తి,తీ,హ,ర,క
6. నొవ్వ - తీ
7. యనంత - తీ