సుకుమారకుమారుని రూపుమాపఁ గుపితపిత యానతి
| శా. |
లోకానీకము సంచలింప, దనుజు ల్భూషింప శూరుండనై
నాకౌకఃపతిముఖ్యదిక్పతుల సన్నాహంబుతో గెల్చి, యి
ట్లేకచ్ఛత్రముగా, నజాండభవనం బే నేలఁగా, వీఁడు ల
క్ష్మీకాంతుండు జగద్విభుం డనుచు నాక్షేపోక్తులం బల్కెడిన్.
| 263
|
| ఉ. |
న్యాయ[1]పథంబు దప్పి, కులనాశకుఁడై జనియించె వీఁడు, దే
వాయతనంబుఁ గూల్చుటకునై యుదయించిన రావి వోలె, నా
రాయణుఁ డెన్న మద్విమతుఁ, డాకుటిలాత్ముని [2]గొండచేసి, మే
ధాయుతుఁడై నుతించె వస ద్రావిన[3]యట్లు నిరర్థకోక్తులన్.
| 264
|
| ఆ. |
ప్రకృతి [4]బంధుఁ డయ్యు బగవానిఁ గూడిన | వాఁడు పగతునట్ల వధ్యుం డండ్రు
కాన, వీనిఁ బట్టి మీ నేర్చుతెఱఁగులఁ | దునుముఁ [5]డిపుడు రాజతనయుఁ డనక.
| 265
|
| వ. |
అని యానతిచ్చిన దానవరాజు నాజ్ఞం దలమోచి, తత్కింకరులు రోషభయంకరు
లగుచుఁ బ్రహ్లాదుని బురబహిరంగణమునకుం దిగుచుకొని, వధ్యశిలామధ్యంబున
నుపవిష్టుం జేసి.
| 266
|
| క. |
కలుషించి దైత్యనాథుఁడు | నిలుపోపక మమ్ముఁ బిలిచి నినుఁ దునుముటకై
సెలవులు మూఁడు నొసంగెను | దలఁపుము నీయిష్టదైవతంబుఁ గుమారా!
| 267
|
| వ. |
అనినఁ, బ్రహ్లాదుండు దైత్యుల కిట్లనియె.
| 268
|
విష్ణుభక్తి మహిమ
| శా. |
గోవిందుండన నొప్పు నెవ్వఁడు, జగత్కూటస్థుఁ డెవ్వాఁడు, వి
శ్వావిర్భావవివర్ధనక్షయకరవ్యాపారుఁ డెవ్వాడు, నా
నావేదస్తవనీయుఁ డెవ్వఁడు, చిదానందాత్ముఁ డెవ్వాడు, నా
దైవం బాజలజోదరుం, డతనిఁ జిత్తంబందు భావించెదన్.
| 289
|
- ↑ పదంబు - త,తా
- ↑ గొప్ప - త
- ↑ చిల్క - క
- ↑ బంధుఁడైన - మా,తా,హ,ర; బద్ధుఁడైన-క
- ↑ డితఁడు - ర
