పుట:వరాహపురాణము (హరిభట్టు).pdf/145

ద్వితీయాశ్వాసము

47

సీ.⁠

శతవత్సరములు వర్షము లేక ధరమీఁది | సస్యభూరుహలతాజాల మెల్ల ఫలశూన్యమై పోవఁ బ్రజలు దుర్భిక్షంబు | చేత బెగ్గిలి యతిక్షీణు లగుచు నిజకులోచితధర్మభజనంబు వర్జించి |చౌర్యసాహసముఖాకార్యనిరతు లగుచు జీవితములకై పుత్రభార్యాదు | లను విక్రయింపుచు వనములందు

⁠

తే.⁠

గిరులయందును దృష్టిగోచరములైన | శాక[1]మూలాదిభక్ష్యముల్ చవులు చూచి క్షుత్పిపాసాతిశయజాతశోకవహ్ని | చే నశింతురు కాలావసానమునను.

⁠ 71

క.⁠

పక్షిపశుకీటతతి యధి | కక్షుతృష్ణానలమునఁ గడతేరి [2]చనన్ బక్షీణమగుచు విశ్వము | వీక్షింపఁగ సర్వశూన్యవృత్తి వహించున్.

⁠ 72

ఉ.⁠

అంతటఁ జండభానుఁడు సహస్రకరంబులు సాచి, భూతలా భ్యంతర వారిపూరముల నన్నిటిఁ గ్రోలి, యశేషవల్లికా క్రాంతమహీజగుల్మతృణ[3]రాజిరసంబుల నెల్లఁ బీల్చి, దు ర్దాంతనిజప్రతాపమున రాయిడివెట్టు నజాండభాండమున్.

⁠ 73

మ.⁠

ఘనశౌర్యోన్నత! యంతలో నురగలో- కంబందు సంకర్షణా ననజాతంబగు పావకం బనిలబృందప్రేరితంబై ఘన స్వనసంపన్నతఁ బ్రజ్వలింపుచును బంచాశచ్ఛతాబ్దంబు లు గ్రనిరూఢిం గబళించి యాహుతిగొనున్ బ్రహ్మాండసారాంశమున్.

⁠ 74

క.⁠

నీరేరుహగర్భాండం | బారయ దందహ్యమానమై యప్పగిదిన్ సారము చెడి దగ్ధపటా | కారంబునఁ గానఁబడు జగన్నుతచరితా!

⁠ 75

మ.⁠

శతపంచాబ్దము లయ్యెడ న్విసరు ఝంఝామారుతం బుగ్రగ ర్జితము ల్మీఱఁగ మేఘబృందమును వర్షించున్ దిశాసామజా యతశుండాసమవారిధారల [4]జగం బావారిలోఁ గజ్జల ప్రతిమంబై యణుఁగు [5]న్విధీందురవితారాముఖ్యపూర్వంబుగన్.

⁠ 76

వ.⁠

ఇట్లు జగం బేకార్ణవంబైన, వసుంధర గంధరహితయై జలంబునం గలయు. తత్సలిలం బును గతరసంబై తేజోలీనంబగు. తత్తేజంబులును రూపశూన్యంబై వాయుగతంబగు. త ద్వాతూలంబును స్పర్శవర్జితంబై యాకాశంబున నణంగు. తద్గగనంబును విగళితశబ్దంబై భూతాదిం బ్రవేశించు. తద్భూతాదిమహద్రూపస్థగితంబగు తన్మహద్రూపం బహంకార గ్రస్తంబగు. తదహంకారంబు సత్త్వాదిగుణమిళతంబై కాలగళితంబగు. ఆకాలం బపరి

⁠

1. భక్ష్యాదిమోహముల్ - ర
2. శుభం - మా,త
3. కాది - మా,త
4. జంబ్వాంభోధి - తీ; జంబూవారి - తి,హ,ర
5. న్విధుండు - మ,తా,తి,తి,హ,ర,క