పుట:వరాహపురాణము (నంది మల్లయ, ఘంట సింగయ).pdf/202

గీ.⁠

కోటిజిహ్వలు మోములు కోటి గలుగు, కోటినలువలు దా రొకకోటి యగుచు గోటికల్పాలు పొడగ నీగుణములోనఁ, గోటి కొకపాలు దెగదు వైకుంఠనిలయ.

⁠ 88

గీ.⁠

శాంతులై నిన్నె నమ్మి నిశ్చలసమాధి, గలుగువారికిఁ దనుదాన కానవచ్చు నాత్మ నీమూర్తి శుద్ధస్వయంప్రకాశ, తత్వ మగునీకు లేదు పృథగ్వ్యవస్థ.

⁠ 89

ఏకాక్షరకందము.

⁠

నానాననునిననూనున, నేను నినుననున్ను నెన్న నీనీననిను న్నా నౌననోన్నినానౌ, నేనేనను నన్ను నాన నేనను నన్నన్.

⁠ 90

మ.⁠

దయతోఁ జూచి రమాధినాయకుఁడు రుద్రా యెన్నఁగా భేద మిం తయు లే దెప్పుడు నీకు నాకు నిది తథ్యం బేమి గాంక్షించి వి స్మయదం బైనతపంబు చేసెద వనన్ సర్వేశ నన్నున్ జగ త్రయనిర్మాణము చేయ నంపె నజుఁ డేతత్ప్రౌఢి నా కిమ్మనన్.

⁠ 91

వ.⁠

నీవు సర్వజ్ఞుండవు సుపర్వసార్వభౌముండవు నీకు నీభూతనిర్మాణం బెంతటిపని యేతదర్థంబునకు నింత చింతింప వలవదు బలవదున్మదరక్షోవిక్షోభితదివిజరక్షణా ర్థంబు మూర్తిమంతుండనై మర్త్యంబున నెప్పు డెప్పు డవతరించెద నప్పు డప్పుడు ని న్నారాధించి నీచేత వరంబులు వడసెద నది నిమిత్తంబున నీవు సర్వదేవ పూజ్యుండ వని వరం బిచ్చినం గైకొని శ్రీవత్సలాంఛన నామీఁద వాత్సల్యంబు గలిగెనేని వత్సరశతంబు నాకు వాహనంబ వగు మనిన నద్దేవదేవుండు సానుకంపం బునం గంపమానశంపాపరంపరంబును జృంభమాణగంభీరగర్జితంబును భాసమాన పీతచ్ఛాయంబును లక్ష్యమాణసురాధ్యక్షచాపంబును వర్ధమానజలౌఘంబు నగు మేఘంబై నన్ను వహించి తజ్జలంబు వెడలి సముద్రంబున శయనించునలవాటున నీరు గ్రోల వ్రాలుచు లక్ష్మీకుచంబులపై నొరగునలవాటునం గులగిరిశిఖరంబుల నొర గుచుఁ దనకు మహిళ యగుమహీలలనకు నెలమి పుట్టించునలవాటునం దొలకరి చినుకుల నెలమి పుట్టించుచు నీలకంఠుఁడ నగునాకు నెక్కుడు ప్రియంబు సలుపు నప్పుడు.

⁠ 92

మ.⁠

ఘనగర్జల్ సకిలింత లాశ్రితబలాకల్ తెల్లజల్లుల్ సకం పనశంపాలతికల్ పసిండిసగతుల్ మాహేంద్రచాపంబు మో హనరత్నంబులవాగెత్రాడు వడగం డ్లాస్యస్రవత్ఫేన మై తనరం దజ్జలదంబు కైరఁ డెగయున్ ధారావిహారంబులన్.

⁠ 93

సీ.⁠

ఈరీతి నన్ను నూఱేండ్లు వహించి మేఘత్వంబు మాని సాకారుఁడై స రోరుహనాభుండు రుద్ర ము న్నరుదెంచిన పదునొక్కండ్రుదినకరులకును

⁠