పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/95

నీవరగర్భంబు నే మోవఁజాల, దేవర దీని నెందేనియు నిడుము
కాదేని మీ రైనఁ గైకొని ప్రేమ, తో దీని ధరియింపుదురు గాక ప్రీతి
ననుడు పార్వతిఁ జూచి హరుఁడు నవ్వుచును, నొనర నాగర్భంబు నుర్విపైఁ బెట్టెఁ
గొంతకాలము మోచికొనియుండి ధాత్రి, కాంత శంకరునకుఁ గడుభక్తి మ్రొక్కి
యవధారు కులగిరు లంబుధు లేడు, వివిధంబులగు మహావృక్షముల్ నదులు
స్థావరంబులు మఱి జంగమాదులును, మోవంగనోపుదు మోదంబుతోడఁ
దగ గర్భ మిది యేను దాల్పంగఁజాల, నగసుతాధవ దయ ననుఁ గావు మనుడుఁ
జిఱునవ్వు మోమునఁ జింది దైవాఱ, నఱిముఱి నాగర్భ మందుక శివుఁడు
వేయేండ్లు ధరియించి వెస దానిఁ బుచ్చి, నాయతి నా కిచ్చె నట నేను వేయు
వరుసముల్ ధరియించి వారక యున్న, తఱి నీవు పుత్రసంతానేచ్ఛ నన్ను
గుఱిచి వేఁడితి గాన కోర్కి దైవాఱ, ధరియింపుమనుచును దనచేతనున్న
గర్భఫలమును వాయుదేవుండు, గురుదయాంచితబుద్ధిఁ గోమలి కొసఁగి
చనిన పిమ్మట సంతస మ్మంది యింతి, తనమందిరమునకుఁ దా నేగుదెంచి
ద్వాదశమాసముల్ తగఁ జన్న పిదప, నాదట సుతుఁ గాంచె ననురాగలీల
ఘనతపోమహిమచేఁ గన్న యాత్మజుని, గనుచాటుగా నుండఁ గనుజాటు పెట్టి
యంతఁ బండులు దేర నంజనాదేవి, కాంతారమున కేగఁగా వేడ్క నతఁడు
శరభంబు గర్జించుచందంబు దోఁప, వరుసఁ బేరాఁకట వాపోవుచుండి
భూరిజపాపుష్పపుంజంబుకరణి, నారంగ నుదయాద్రియం దొప్పుచున్న
చండాంశుఁ బొడఁగని చటులవేగమునఁ, బండను వేడుకఁ బట్టఁగ నెగసి
యర్కున కభిముఖుం డై మింట నరుగఁ, దర్కించి సురసిద్ధదనుజసంఘములు
వైనతేయునకును వాయుదేవునకు, మానసంబునకు నీమారుతాత్మజుడు.
నింతవేగము గలఁ డితఁడు బాల్యమున, నింతవాఁ డిటమీఁద నెంతవాఁ డగునొ
యిట్టిసత్వంబును నిట్టిధైర్యంబు, నిట్టికార్యము గాన మెవ్వరియందు
వినము గానము నంచు విస్మయం బంది, కనుఁగొనుచుండంగఁ గడకతో నపుడు
కొడుకును నర్మిలి గూడి వెన్ దగిలి, వడివచ్చుచున్న యావాయుదేవుండు
వీఁక నుష్ణాంశునివేఁడిమి నడుమ, దాఁకి శరీరంబు దపియింపకుండ
గమనవేగఁబునఁ గలయఁగఁ బొడము, చెమట చిత్తడిపొడి సేయుచుఁ బొలయ
లీల నవ్వీరుండు లెక్కింపఁ బెక్కు, వేలయోజనములు వెస నాక్రమించి
యవిరళగతి రశ్ము లడరఁ గైకొనక, రవి చేర నరిగె నారవియు వీక్షించి