కేగుచో నంజనయే నిన్నుఁ జూచి, వేగుచు నున్నంత వేగవేగుటయు
నత్తఱి నీకుఁగా నాయింతివలన, నుత్తముండగు సూనుఁ డొకఁ డుద్భవించె
భీదయారాగముల్ పెనఁగొని యాత్మ, లోఁ దలఁజూపగ లోలాక్షి యుండ
నట మునియుఁ దనకృత్యంబులుఁ దీర్చి, పటుగతి నేతెంచి భవనంబునందు
నున్నచో నంజన యొయ్యన చేరి, విన్నవించిన నీకు వృత్తాంతమెల్ల
దనమది నూహించి తాపసోత్తముఁడు, కనుగొని రోషాగ్నికణములు దొరఁగ
నడర మున్నిటిదోష మది చాల కిట్లు, చెడుబుద్ధి పరకాంతఁ జెఱిచిన నీదు
నండముల్ దెగియు మేషాండుఁడ వగుచు, భండనంబునఁ బట్టువడు శత్రుచేత
నిల నింక నరులును నీపాప మొదవఁ, గల దందు నర్థంబు గానిమ్ము నీకు
నింద్రత్వపదమును నింతకుఁ దెగుట, యింద్రత్వహానియు నెల్ల యింద్రులకు
నరదుగాఁ గల్గుగా కని పల్కి కిన్కఁ, బరుషముల వల్కుచుఁ బత్ని నీక్షించి
యీతపోవనమున నింతి నాయొద్ద, నీతి మాలిననీవు నిలువంగఁదగదు
చతురయౌవనరూపసౌందర్యమదము, కతమున నీ విట్లు గానక నేఁడు
ధృతి చెడి పరుఁ గూడి తిటు మహాపాప, మతిఁ బూని న న్నవమానంబుఁ జేసి
కడుఁదప్పు సేసితి గాన నొ ప్పెల్ల, నెడల లోకముఁ జేర కీవనాంతమున
అహల్యకు గౌతముఁడు శాప మిచ్చుట
వేపోయి పాషాణవేషంబు నొంది, యాపదఁ బడుచుండుఁ మని శాప మిచ్చె
నంత నహల్యయు నావాక్యములకు, నెంతయుభీతి మునీంద్రుతో ననియెఁ
గపటియై నీరూపుఁ గైకొని యింద్రుఁ, డపరాధ మొనరించు టదియు నే నెఱుఁగ
నజ్ఞానకృతమైన యన్యాయ మగుట, విజ్ఞానమయమనోవీథి నీక్షించి
మన్నింపఁదగు నన్న మది విచారించి, యన్నాతిపలుకుల కనియె గౌతముఁడు
వసుమతి నిక్ష్వాకువంశంబునందుఁ, బొసఁగంగ రాముఁడై పుట్టి విష్ణుండు
సమ్మదంబున లోకసంరక్షణకొఱకు, నిమ్ములఁ జనుదెంచు నీవనంబునకు
సుభగి యాతనియంఘ్రి సోఁకినయపుడు, శుభమూర్తి వగు దీవు శుద్ధాత్మ వగుచుఁ
గ్రమ్మఱ నెలమి నాకడకు నేతేర, నెమ్మిఁ గైకొనియెద ని న్నంచుఁ బలుక
నత్తన్వి మఱియు ని ట్లనియె నాతాప, సోత్తముఁ గనుఁగొని సురుచిరాకారుఁ
డైనయీబాలుని యాముగ్గురట్లుఁ, గనుఁగొని దయతోడఁ గరమర్థి పెంపు
మనవుఁడు విమలాత్ముఁ డ ట్లగుఁగాక, యనుచు నెయ్యముతోడ ననియెఁ బెంపొదవ
నీతఁడు శతమన్యు నింద్రియంబునకుఁ, బ్రీతితో జన్మించెఁ బెంపెసలార
