పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/85

మనఘాత్మ కరుణించి యర్థి మన్నింపు, మినుమాఱు లీకప్పు లీలేమ కనిన
నవుఁ గాక మీపల్కు లాత్మఁ జింతించి, యువిద మన్నించితి నుచితోక్తు లెసఁగ
నని గౌతముఁడు పల్క నతని వీడ్కొనుచుఁ, గొనుకొని యే నేగఁ గోరి యొక్కెడను
నంత నహల్యయు నర్థిఁ బెంపొంది, సంతసంబున నతిసత్వసంపన్నుఁ
ద్రిదశేంద్రసముఁడని త్రిదశులు పలుక, విదితవిక్రముఁ గాంచె వేడ్కతో సుతుని
నత్తఱి గౌతముం డాయింతివలన, నత్తలోదరియగు నంజనఁ గాంచి
యేపారియున్నచో నిలయెల్లఁ దిరిగి, యాపద్మబాంధవుం డాయుదయాద్రి
కేతెంచియున్నచో నింతి యహల్య, యాతాపసోత్తము నాశ్రమంబునను
ఋతుమతియై సుచరిత్రయైయున్న, గతిఁ గనుఁగొని దివాకరుఁ డంతలోన
నింపార సొంపుతో నిలకు నేతెంచి, తెంపుతోఁ దనయంశు దీపంబు లణఁచి
ఘనతిగ్మరోచుల కడకలు మాని, చనుదెంచి యమ్మునిసతితోడఁ గూడి
యున్నచో గౌతముం డొనర వీక్షించి, యన్నలినాప్తున కలిగి యిట్లనియె
నమృతంబువలన నీ కారాహువునకు, సమరంబు గల్గు నాసైంహికేయుండు
మిడుకంగ నినుఁ బట్టి మ్రింగెడు ననుచు, వడి శాప మిచ్చె నవ్వనజూప్తుఁ డంత
ఘనమైన భీతితోఁ గరములు మొగిచి, మునికులోత్తమ శాపమోక్షంబు నాకుఁ
గరుణించి యీతప్పు గావుమ యనినఁ, బరమేష్ఠిసముఁడైన బ్రహ్మర్షివరుఁడు
పరమకృపారసభరితుఁడై యప్పు, డరయంగ నిది కారణంబునఁ జేసి
యక్కజంబగు శక్తి నట్లొక్కమాఱు, వెక్కసంబుగ రాహు వేడ్క మ్రింగుచును
విడుచుచు నుండెడు విశ్వంబునందు, నుడుగక నిబ్భంగి నుండని పలుక
నంత సూర్యుఁడు వోయె నానాతి యంత, సంతసంబున నొక్కసత్పుత్త్రుఁ గాంచి
యనయంబు హర్షించి యట్లున్న యంత, మునివరుఁ డప్పు డామువ్వురఁ జూచి
వారికి నామముల్ వరుసతో నిడఁగఁ, గోరి విచారించి కోర్కు లింపార
వాసవువీర్యంబువలన నట్లౌట, జేసి వాల్యాఖ్యచేఁ జెన్నొందు నతఁడు
నుగ్రాంశునకుఁ బ్రేమ నుదయించెఁ గాన, సుగ్రీవుఁ డనుపేర శోభిల్లు నితఁడు
నామనోరథ మార నాకు జన్మించె, నీముగ్ధ కంజనానామమ్ము నయ్యె
నని యిట్లు ముని పల్క నలరుచు వారు, గొనుకొనియున్నచోఁ గుటిలమార్గమున
మఱియును నొకనాఁడు మౌనియాశ్రమము, చరణాయుధమునట్ల చని నడురేయిఁ
గుయ్యిడ నటు మేలుకొని గౌతముండు, చయ్యన నది కనుష్ఠానార్థ మరుగ
నమ్మునివేషమై యలరి యహల్య, నెమ్మన మలరంగ నీకోర్కి దీర్చు