పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/70

ఖరుఁడు నీ వనుజవు గాన నీమాటఁ, పరమప్రియంబున బాటించి నడుపు
రక్కసుల్ దండకారణ్యంబునందుఁ, దక్కక చరియింప దానవగురుఁడు
శపియించినాఁ డది సత్యంబు గాన, విపులతేజమున నావిపినదేశమును
ఖరుఁ డేలఁదగు నంచుఁ గామరూపములఁ, బరఁగునిశాచరుల్ బదునాల్గువేలు
మానుగాఁ గొలువఁగ మహిమ దూషణుఁడు, సేనాధిపత్యంబు సేయఁజాలించి,
కోరినధనములు కొఱఁత లేకుండ, నారాక్షసున కిచ్చి యనుజ నీ వెలమి
ఖరునొద్ద నుండుదు గా కంచుఁ బలికి, కరము గారవమార ఖరుని వీడ్కోలిపె
నతఁడును సేనతో నరిగి శాత్రవుల, తఱిగొని సమయించి దండకాటవిని
భీకరగతితోడఁ బృథులతేజంబుఁ, జేకొని రాజ్యంబు సేయుచునుండె
నఁతని కుంభిళ యనువనంబునకు, సంతోషమున నాదశగ్రీవుఁ డరిగి
తిరముగా నందంద దిశలు వాసించు, నురుగంధముల నొప్పు హోమధూమములఁ
బెక్కుయూపంబులఁ బెక్కువేదికల, నక్కజం బగుచున్న యజ్ఞవాటమున
బహుపవిత్రోదకభరిత మై కేల, మహనీయరుచిఁ బొల్చు మణికమండలువుఁ
బొలుపాఱ దర్భయు భూరివక్షమున, నలువారు కృష్ణాజినము నోలి మెఱయ
మేఘనీలద్యుతి మే నొప్ప నొప్పు, మేఘనాదుని గాంచ మేదురప్రీతి
నడర విభీషణుఁ డర్థంబుఁ గులము, గడతేర్చునడవడి గలిగి వర్తించి
పన్నుగా సాధులఁ బట్టి బాధించు, చున్న నీ కపకీర్తి యొకటి వాటిల్లె
మనపెద్దతాతకు మాల్యవంతునకుఁ, దనయ పుష్పోత్కట తత్పుత్రి మనకుఁ
దలఁపఁ గుంభీనస ధర్మంబునందు, చెలియలు తగకీడు చెప్పెద వినుము
రావణమధు వను రజనీచరుండు, నీవు జయార్థివై నెమ్మితోఁ జనుట
నీతనూజుఁడు యాగనిష్ఠ గైకొనుట, నాతతమతి నేను నఘమర్షణంబు
దొరకొని నియతి మైఁ దుదిముట్టుదాఁక, నిరతంబు గాఁగ నగ్నిష్టోమమఖము
గురుకొని సేయంగఁ గుంభకర్ణుండు, నెరయ నిద్రించుట నిజముగాఁ దెలిసి
తనర నీలంకలోఁ దన కడ్డువడిన, మనయమాత్యుల నెల్ల మడియంగఁ జంపి
యంతఃపురము సొచ్చి. యచ్చెల్వఁ గొనుచు, నెంతయు వడి నేగె నే నది వినియుఁ
దగవుతోఁ బిలిచి యాతరళాక్షి యొక్క, మగ నేగి వలచుట మగఁడు గా నతఁడు
తగినవాఁ డగుటయుఁ దగ విచారించి, తగదింకఁ దెగనంచుఁ దమకింపనైతి
నీతితో నూహించి నీకుఁ బొందైన, యాతెఱఁ గొనరింపు మనిన రావణుఁడు
కన్నులఁ గెంపారఁ గరమల్కఁ జూచి, యెన్నఁగా మధు వన నెవ్వఁడు నాకు