నరదముల్ బన్నుఁడు హరులఁ గట్టుండు, సరిజోళ్ళు పెట్టుఁడు సామజంబులకు
నాటోపములతోడ నలవులు మెఱసి, మేటిరక్కసులార మీవాహనముల
మీరినజయశాలి మేఘనాదుండు, ఘోరవిక్రముఁడగు కుంభకర్ణుండు
మున్నుగా నందఱు ముదముతో నడువ, సన్నద్దులై రండు సమరంబులోన
మధువను దానవు మర్దించి పిదప, నధికసంపదలకు నావాసమైన
రావణుఁడు దేవేంద్రునిపై యుద్ధమునకుఁ బోవుట
యమరలోకముమీఁద నరిగి కయ్యమున, నమరేంద్రు నోడించి యతనిచే నేను
నీవాఁడ ననిపించి నిర్వైరమునను, నే వచ్చి నెమ్మది నీలంకలోన
వలసిన భోగముల్ వరుసఁ గైకొనుచుఁ, జెలువొంద రాజ్యంబుఁ జేసెద ననుచు
నున్న యుద్భటబాహుయుగరోచు లెసఁగఁ, బన్ని యక్షోహిణుల్ పదివేలు గొలువ
నంత నందఱఁ జూచి యాదశాననుఁడు, సంతోషమున విభీషణు లంక నునిచి
వడి మేఘనాదుఁ డన్వాఁడు పెన్మొనకుఁ, గడఁగి ముందటఁ గుంభకర్ణుఁడు నడువ
వెనుకమై దానును వేదండఘటలుఁ, గనుపట్టురథముల ఘనఘోటకములఁ
గాసిల్లు ఘోరోరగముల నుష్ట్రముల, వేసడంబుల నెక్కి వెస నిశాచరులు
తెఱపి లేకుండంగ దిక్కులు నిండి, తఱుచు వాద్యములతో దళములతోడ
విడువక సురలతో వైరంబుఁ గొన్న, కడిది దానవులును గడఁక నీక్షించి
తనవెన్కఁ జనుదేఱ దర్పరోషములు, మనమారఁ జని చొచ్చె మధువుపట్టనము
నంత కుంభీనస యదియెల్ల నెఱిఁగి, చింతించి భయమునఁ జిత్తంబు గలఁగి
పఱతెంచి యడుగులఁ బడిన రావణుఁడు, వెఱవక లెమ్మని వెసఁ గేల నెత్తి
యేమి ప్రియంబైన నేఁ జేయువాఁడ, నేమిటిఁ దరుణి నీ వెఱిఁగింపు మనిన
నాకొఱకై దేవ నాభ ర్త మధువు, గైకొని ప్రాణముల్ గావంగవలయు
నభయంబు నీ విప్పు డానతి యిచ్చు, టభిమతం బిది నాకు నని పల్క నతఁడు
కరుణ గుంభీనసఁ గనుఁగొని నీకుఁ, బురుషుండు గాన నాబుద్ధి నూహించి
మధువుఁ గాచితి నేను మధు వేల రాడు, మధువుఁ దోడ్కొని రమ్ము మధువుతోఁగూడ
జంభారి గెలువంగఁ జనియెద ననినఁ, గుంభీనసయు నేగి కొమరొప్పఁ గదిసి
నిదురవోవుచునున్న నిజనాథు మధువు, మృదుకరాంబుజముల మెల్లన తెలిపి
యధికుఁడు మాయన్న యగుదశగ్రీవుఁ, డధికసైన్యముతోడ నమరేంద్రపురికిఁ
జనుచుండి నినుఁ బిల్వఁ జనుదెంచినాఁడు, మనకు బంధువుగాన మైత్రి వాటించి
నీవు తో డేగుట నెరయఁ గార్యంబు, నావుడు నలరి యానక్తంచరుండు
