చనుమని యాబ్రహ్మ సంతోష మొప్పఁ, దనలోకమున కేగెఁ దదనంతరంబ
మనమున నిట్లౌట మఱచి యంతయునుఁ, దనసేనఁ గూడుక తగ దశాననుఁడు
నట పుష్పకారూఢుఁడై విజృభించి, యిటునిటగా భూమియెల్లఁ గ్రుమ్మరుచు
రా జిత డీతఁడు రాక్షసుం డనక, నాజికి నతిబలు లగువారి నెల్ల
రావణుఁడు వాలిపై దాడి వెడలుట
నలుకతో గెలుచుచు నధికదర్పమున, గెలుపుఁ గైకొంచుఁ గిష్కంధకు నరిగి
వ్రాలిన కడిమిమై వచ్చినవాఁడఁ, వాలితోఁ గయ్యంబు వలయు నా కనిన
దరుచరేంద్రునిమంత్రి తారుఁ డన్వాడు, సురవైరిఁ జూచి యాశూరపుంగవుడు
వా లిక్కడ లేఁడు వ్రాలి దర్పించి, యాలంబునకుఁ జాల రన్యు లెవ్వరును
నాలుగంబుధుల నానగచరాధీశుఁ, డోలి సంధ్యావిధు లొనరించి వచ్చు
నొక్కింత నిలువు నీయుద్ధతులెల్ల, చక్కనయ్యెడుఁగాక సంభ్రమం బేల
సమరోర్వి నతనితోఁ జచ్చినవారి, యెముకలపెనుప్రోవు లివియె కన్గొనుము
దశకంఠ యమృతంబు ద్రావిన నైన, వశమె చావకయుండ వాలితోఁ దొడరి
మరణంబు వేగంబు మదిఁ గోరితేని, యరుగు మిప్పుడు దక్షణాంబుధికడకు
నుగ్రతేజముతోడ నుర్వికి డిగిన, యుగ్రాంశువిధమున నొప్పారువాని
నక్కడఁ గనియెద వవ్వాలి ననిన, ధిక్కరించుచు నేగి దేవకంటకుఁడు
కనకాద్రినిభమైన గాత్రంబు తరుణ, దినకరబింబంబుతెఱఁగు నాననముఁ
గలిగి సంధ్యావిధుల్ గడునిష్ఠతోడఁ, జలిపెడి నయ్యద్రిచరవీరుఁ గాంచి
కడుతెంపుతోఁ బుష్పకము డిగ్గి యతని, నడఁగఁ బట్టెదనంచు నల్లనఁ గదియఁ
గాలిచప్పుడు విని కనువిచ్చి చూచి, వాలియు నాదశవదను తెంపెఱిఁగి
కేసరి కరిఁ బట్టుక్రియ మహోరగము, గాసిల్ల గరుడుండు కబళించుకరణి
నీతని నలిఁ బట్టి యెమ్ములు నలియ, నాతతగతి జంక నంటంగ నిఱికి
శిథిలంబులై కాళ్లుచేతులు వ్రేలఁ, బృథివిపై జనులెల్లఁ బ్రియ మంది చూడ
నామూఁడుజలధుల నానిశాచరుని, దీమసం బడరంగఁ ద్రిప్పుదు ననుచు
నూహించి జపనిష్ఠనుండి యాలోన, సాహసంబున నానిశాచరేశ్వరుని
నవలీలఁ బట్టి కక్షాంతరాళమున, నవయవంబులసందు లందంద నులియ
నిఱికి యాకసమున కెగయంగఁ జూచి, వెఱగంది పోనీక విడిపింతమనుచు
దశకంఠుమంత్రులు దారుణగతుల, దిశల నార్పులు నిండఁ దెగువతో నరిగి
యనిలవేగంబున నరుగునవ్వాలి, ఘనవాలవాతూలగతి సైఁపలేక
