పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/41

కాలంబు పాత్రంబుఁ గడపక ధర్మ, శీలనై దానంబు సేయుదు నేని
పొడమునింద్రియముల పొడ వడంగించి, కనునుగ్రతప మర్థిఁ గావింతు నేని
నాసుకృతంబున నక్షీణపుణ్య, భాసురుం డగునట్టి పార్థివేంద్రునకు
నరయ నయోనిజనై జనియించి, పరమపాతివ్రత్యపరతఁ బెంపొంది
దురితలోలుఁడవైన దుశ్శీలు నిన్ను, దురములోఁ బతిచేతఁ దునిమింతు ననుచు
నరవిందనాభుని యంతరంగమున, నరవించముఖి నిల్పి యనలంబుఁ జొచ్చె
వసుధ నప్పుడు పుష్పవర్షంబు గురిసె, నెనఁగ సంతోషించి రెల్లదేవతలు
ఆవేదవతియును నంత నాజనక, భూవరుం డధ్వరభూమి దున్నింప
సీతాంతరంబునఁ జెన్నొందఁ బుట్టి, సీతాభిధానంబుచే నుల్లసిల్లి
యసమానశుభమూర్తి నమరుచు జనక, వసుధేశుపుత్రియై వరియించె నిన్ను
నీవు విష్ణుండవు నీవు నీమహిమ, భావింప మానుషభంగి గా దెట్లు
వేదవతీకన్యవృత్తాంత మెఱిఁగి, యాదశాస్యుడు పుష్పకారూఢుఁ డగుచు
సంవర్తుఁడను మహాసంయమీశ్వరుడు, సవింధానంబున సకలసంయములు
ననిమిషసంఘంబు లలర మరుత్తుఁ, డనురాజు నధ్వర మర్థిఁ జేయింప
నావార్త కటువోవ నక్కడనున్న, దేవత ల్వీక్షించి తిరుగుడుపడఁగ
నిక్కడ జనుదెంచె నీయుగ్రుఁడైన, రక్కసు గెలువంగ రా దిప్పు డనుచు
నాకాధినాథుండు నమలియై జముడు, కాకరూపం బైనఁ గడుభీతి నొంది
యాలోన వరుణుండు హంసయై పెంపు, మాలి కుబేరుండు తొండయై మఱియుఁ
దక్కినసుర లెల్ల ధైర్యంబు లెడలి, యొక్కొక్కరూపమై యొగి నోసరింప
వడిఁ బేర్చి యాయజ్ఞవాటంబుఁ జొచ్చి, యడగుగర్వంబున నారాజుఁ జూచి
భూపాల నాతోడఁ బోరికిఁ గడఁగు, మోపనియట్టైన నోడితి ననుము
మిన్నక పోరాదు మెయితోడ నీకు, నన్న మరుత్తుఁ డయ్యమరారిఁ జూచి
యీమాట లాడ నీ వెవ్వఁడ వనిన, నామాట కతఁ డట్టహాసంబు సేసి
కిన్నరేశ్వరుతమ్ము గీర్వాణరిపురి, నన్ను రావణు మున్ను నరనాథ వినవె
నెఱసిన నాబల్మి నిఖిలలోకముల, నెఱుఁగని యవ్వీరుఁ డెవ్వఁడు లేఁడు
భువనైకభీకర భూరిప్రతాప, భవనుండ రిపుగజపంచాననుండ
ఇంద్రాది దివిజుల హృదయంబు లడరఁ, జంద్రహాసముఁ గొని చరియించువాఁడఁ
త్రిజగత్తులందును దివిజసంగ్రామ, విజయుండనై యుందు విపులసాహసుఁడ
నెవ్వఁడ వనుమాట నిచట నే వింటి, నెవ్వఁడనో యింక నెఱిఁగెదు గాక