పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/40

మాతాత సురమంత్రి మహనీయబుద్ధి, నాతండ్రి కెనవచ్చు నాతఁ డున్నతుఁడు
మాతండ్రి ధర్మైకమతి కుశఛ్వజుఁడు, బ్రాతిగా నియతి నాబ్రహ్మర్షివరుఁడు
వేదంబు చదువ నావేళ నేఁ బుట్టి, వేదవతీనామవిఖ్యాత నైతి
నను నంతఁ గోరి గంధర్వులు సురలు, దనుజులు యతులు దైత్యులు నడుగ
నెలమితో విష్ణున కిత్తునన్బుద్ధిఁ, బలుమాఱుఁ దమ్మెల్లఁ బరిహరించుటయు
రాతిరిమై దైత్యరాజు శంబరుఁడు, మాతండ్రిఁ జంపె నేమఱుపాట వచ్చి
మాతల్లియును నంత మాతండ్రితోడ, వీరకల్మషబుద్ధి విహితమార్గమును
జేకొని తగ నేకచితిఁ బొంది పుణ్య, లోకంబునకు ధర్మలోలయై చనియె
నేనును మాతండ్రిహృదయంబుకోర్కి, మానుగా దలపోసి మానసంబునను
భక్తవత్సలుఁ డైన పంకజోదరుని, భక్తిభావంబున భర్తఁగాఁ గోరి
తపము గైకొంటి నాతపమున కిదియె, నెప మీతపశ్శక్తి నిఖిలంబుఁ గాంచు
నిను నెఱుఁగుదు నేను నీవు పౌలస్త్యు, మనుమఁడ వీపిన్నమాట లేమిటికి
ననవుడుఁ బుష్పకం బాతఁడు డిగ్గి, మనసిజశరభిన్నమానసుఁ డగుచుఁ
గనకలతాచారుకాంతిపూరమునఁ, దనువొప్ప నక్కన్యఁ దప్పక చూచి
తప మిది వార్ధకధర్మంబు గాని, చపలాక్షి యౌవనాచారంబు గాదు
నుపభోగకాలంబు నూరక పుచ్చి, విపరీతచరితంబు వెలఁది నీ కేల
లలితాంగి నీవింక లంకేశు నన్నుఁ, బొలుపారఁ గైకొని భోగింతుగాక
పతి నాకు విష్ణుండు భావింప ననుచు, జితలోకుఁడగునాకుఁ జెప్పఁగ నేల
నీగర్వ మేటికి నీమాట లేటి, కేగుణంబుల నాకు నెనవచ్చు నతఁడు
ననవుడుఁ గోపించి యక్కన్య పలికెఁ, జన దిట్లు పలుక నాజగదేకవీరు
వేదంబులందున వెదుకఁ జొప్పడని, యాదిదేవుండని యావిష్ణుమహిమ
కల్పాదికాలంబు గడపంగలేని, యల్పుల కెఱుగంగ నలవి గా దనినఁ
దెగువతోఁ గదిసి యాదేవకంటకుడు, తగవు చింతింపక తలవట్టి దివియ
విడిపించుకొని రోషవిస్ఫులింగమ్ము, లడర నయ్యింతియు నతని నీక్షించి
యోడక తలపట్టి తోరి దుష్టాత్మ, పాడియె నామానభంగంబు సేయ
నేనాఁట నిది చెల్లు నే నాఁటదానఁ, గాన ని న్నిప్పుడు కడతేర్పఁజాలఁ
జేసినతపమెల్లఁ జెడిపోవుఁగాన, గాసిల్లి శపియింపగా మున్నె చాలఁ
బ్రదు కేమిటికి పరిభవముతో ననుచు, సొదఁ బేర్చుకొని యగ్నిఁ జొరనిశ్చయించి
నేమంబు గైకొని నిశ్చలవృత్తి, హోమంబు నిచ్చలు నొనరింతు నేని