పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/26

వారిజాసన నీవు వచ్చి యాయసుర, వారించి వరములు వరుస నీకున్న
బ్రహ్మహత్యయు నెంత ప్రబలి లోకముల, బ్రహ్మాదిసురులను బాధింపకున్నె
యనఘాత్మ వారింపు మాతనితపము, నని విన్నపము సేయ నంబుజోదరుఁడు
మనమునఁ గరుణించి మహితాళుఁశుఁ డగుచుఁ, జనుదెంచి సురమునిసంఘముల్ గొల్వ
వచ్చియాదశకండు వద్దన నిల్చి, యిచ్చెద వరము నీయిష్ట మే మడుగు
మనవుడు దశకంఠుఁ డాక్రోశమునను, తనతలఁ జూచి యాధాత కిట్లనియె
నడిగినవరముల నర్థితో నాకుఁ, గడుఁగృప నిచ్చినఁ గైకొందుఁగాని
దేవత లొగి మెచ్చఁ దివిరి యీశిరము, పాపవకజ్వాలలఁ బడవేల్తు ననిన
నోవత్సవత్స తెం పుడుగు నీ వింక, భావింపఁగా నీవు పటుసాహసుఁడవు
మెచ్చితిఁ దపము నీమెడమీఁదివాలుఁ, బుచ్చు మే మట వరంబులు వేఁడుమనిన
ననురాగమును బొంది యపుడు విధాతఁ, గనుఁగొని వినఁతుఁడై కరములు మొగిచి
నరవానరాదులు నా కొక్కతృణము, సరకుగాఁ గొన నల్పజంతుజాలములఁ
బక్షీంద్రగంధర్వపన్నగదివిజ, యక్షరాక్షసదానవాదులచేత
సరసిజాసన నాకుఁ జావు లేకుండఁ, గరుణించి వర మిత్తుఁ గాక నీ వనను
యడిగెదఁ దెగినచో నామస్తకములు, గడిమి నప్పుడు మొల్వఁగా నిమ్మ యొకటి
వీఁకతోఁ ద్రిభువనవిజయంబు నాకుఁ, గైకొని భోగింపఁగా నిమ్మ యొకటి
యనవుఁడు నాబ్రహ్మ యగుఁగాక యనుచుఁ, గొనకొన్నకృపతోడఁ గోరి యిట్లనియె.
ననఘాత్మ యీకుండలాకృతి నిప్పు, డనయంబు దీపించు నమృత మీనాభి
గనుఁగొన నొరులకుఁ గానరాకుండ, నొనరించుకుండుమా యొగి నేమఱకుమ
అమృతంబునుండినయంతకాలంబు, నమృతత్త్వమూలమై యాననాబ్జములు
మొలపించు నది వోవ మొలవక యుడుగు, ననఘ బలోదగ్రయమృత మేమఱకు
మని పల్క వర మిచ్చె నంతటిలోన, దనుజాధిపతికి నత్తలలోలి మొలచె
నంత నాపద్మజుఁ డావిభీషణుని, సంతోషమునఁ గాంచి సదయుఁడై పఙ్క్తి
వదనున కిచ్చినవరములన్నియును, ముద మొందఁగాఁ జెప్పి మొగి నిట్టులనియె
ననఘాత్మ యీదశాననునాభి నమృత, మనలాస్త్రమునఁ గ్రుంకునని యెఱింగించి
మఱి నూటతొమ్మిదిమాఱులచాఁక, నరయ సుధాస్పర్శనంబునఁ జేసి
మొలచు నత్తలలు నిమ్ముల నటమీఁదఁ, దలకొని యతఁ డొంటితలతోన నుండు
ననుచు రహస్యంబులైన వాక్యములు, వినిపించి యతనితో వేధ యిట్లనియె
వర మేమి వేడుము వత్స! నీ వనుడు, వరద నా కెంతయు వాత్సల్య మొప్ప