పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/23

ధారుణి సాక్షి వేదంబులు సాక్షి, తారకంబులు సాక్షి తరువులు సాక్షి
గా మగువల నాదుకలలోన నంట, నో ముగ్ధ విడుము నీ వొడఁబడవేని
వారక నావిశ్రవసువు దాఁ జేయు, ఘోరపాతకము చేకొని చనువాఁడ
ననవుఁడు వెఱగంది యంత నాలేమ, వినయోక్తు లెసఁగ నవ్విభున కిట్లనియె
నీసదాచారున కీజితేంద్రియున, కీసత్యరతునకు నీశుభమూర్తి
కీదయాంబోనిధి కీపవిత్రునకు, నేదెస వర్తించె నేదోష మనిన
నల సుకేశాఖ్యున కాసంశ్రుతికిని, వెలయ జన్మించిన విపులప్రతాపుఁ
డామాల్యవంతుని యనుజుని పట్టి, భామినీమణి యనఁ బరఁగు కైకేసి
సంతానవాంఛ నీసంయమీశ్వరుని, నంతయుఁ బ్రార్థింప నట్లకాక ననుచుఁ
బలికె బొంకునఁగాని భామిని కోర్కి, తలకూర్పలేక తద్దయు నున్నవాఁడు
ఋతుకాలముల నొక్కఋతువుఁ దప్పినను, గతిలేదు తమపితృగణముల కండ్రు
తరుణి పుష్పవతియై తక్కియుండఁగను, బురుషుఁ డొం డూరికిఁ బోవఁగఁదగదు
పోయిన దోషంబు పొందెను నతని, కాయంబులోన దుఃఖంబులు పెరుఁగుఁ
దమనివాసముల నెంతయుఁ బ్రేమ నుండి, తమియెల్ల నావేళఁ దప్పించి లేని
యలబ్రహ్మకును భ్రూణహత్యదోషంబు, నలవడఁ బ్రాపించు నఁట మర్త్యు లెంత
పదిఋతువులు దప్పె భామిని కిపుడు, కదియఁడు నాదోషగతి యెంత లేదు
అని పక్షి తన ప్రియురాలితోఁ జెప్ప, విని సమ్మతించె నవ్విధి తన్నుఁ గుఱిచి
యూనినభ క్తితో నున్న కైకేసి, పూనిక యెర్గి యప్పుడు విశ్రవసుఁడు
తనయాత్మ ఋతువులదశకంబు నిలిపి, గొనకొని యాయిcతిఁ గూడెఁ గూడుటయు
నంత నా నెలఁతయు ననురాగమందెఁ, గొంతకాలమునకు గురుగర్భమైన
నిడుదకోఱలు మేఘనీలదేహంబు, మినుగుఱుల్ రాలెడి మిడికన్నుగఁవయు
నిరువదిచేతులు నీరైదుతలలు, నురుతరోష్ఠంబులు నుగ్రతేజంబుఁ
గలపుత్రు నొక్కనిఁ గాంచె నాలోనఁ, గలయ నెత్తురువాన ఘనరాసి గురిసె
నినునితేజము మాసె నిలఁ జుక్క లురిలెఁ, బెనుగాలివడివలెఁ బృథివి కంపించెఁ
మఱియు నుత్పాతముల్ మఱి నెల్లచోటఁ, దఱచయ్యె నంత నాతనయుని జూచి
యలవడ గుణనామ మని విశ్రవశుఁడు, తలపోసి యాతని దశకంఠుఁ డనియె
మనుజేంద్ర యావెన్క మహనీయశీలుఁ, డనుపమదుర్జనుఁ డఖిలనిర్దయుఁడు
శరబాహువిక్రమసమవర్తిసముఁడు, కఠినాత్ముఁడగు కుంభకర్ణుని గనియె
నప్పుఁడు దిగ్భ్రముం డయ్యె భాస్కరుఁడు, చెప్ప నగ్గలముగా సృష్టి వాపోయె