కుశలవులను గాంచె గొడుకుల వగల, దశరథాత్మజ వారు తనయులు నీకు
నీసభ నిత్యంబు నీచరిత్రంబు, భాసురస్థితి నొప్పు పఠియింపుచున్న
వీరు నీకొమరులు వినుము సత్యంబు, యారయ నాపల్కు లంతియ కాదు
యనఘాత్మ మహితాత్ముఁ డగుప్రచేతసుని, తనయుండ గలలోనఁ ద ప్పాడి యెఱుఁగ
నెడపక పెక్కువేలేడులుఁ దపము, కడునిష్ఠతో నేను గావించినాఁడ
చిత్తంబు పలుకును సేతయు సీత, కెత్తెఱఁగుఁ జూడ నేకరూపంబు
యేదోషమును లేదు యీసాధ్వియందు, మేదినీసుత పెద్ద మేరువు పెద్ద
పూని యీసభలోనఁ బొంకితినేని, యేను చేసినతపం బెల్ల నిష్ఫలము
తరుణికి పురుషుఁడు దైవంబు గాన, పరికించి శపథంబు పరికింపుమనిన
సభ యెల్లఁ గలగ నాసంయమీశ్వరుఁడు, రభసంబుతోఁ బల్క రఘురాముఁ డపుడు
ముకుళితహస్తుఁడై మునినాథ సీత, యకలంకచరిత మీయఖిలవాక్యములు
సన్నుతచరితయై సకలదేవతల, సన్నిధి నిలిచి యీసాధ్వి తొల్లియును
పూర్తివిశ్వాసంబుఁ బుట్టించెగాని, నేను గైకొంటి నేయెగ్గును లేదు
సడి కోడి పావనచరితంబు గనియు విడువంగవలసె నీవిగతకల్మషను
నిన్నిమాటలు నేల నిదియె నాకొఱత, మన్నింపు డని పల్కి మనుజేశుఁ డనియె
కుశలవుల్ వీరు నాకొడుకులు సీత, విశదాత్మ యిది యెల్ల విశదంబ యౌను
జానకి సభలోన సఁడి బాపికొన్న, మారుగా గైకొందు మరియొండు లేదు
నావుడు నమ్మహీనాథుని తెరపు, భావించి యప్పుడు బ్రహ్మాదిసురులు
జనకరాజాత్మజ శపధంబు చూడ, చనుదెంచియుండిరి చదలెల్ల నిండ
పరిమళమిళితమైమై పలచనిగాలి, పొరిఁబొరి సభలోనఁ బొలుపార నపుడు
సీత నిజపాతివ్రత్యప్రభావంబున భూమిం గ్రుంగుట
సీత యాసభలోన చేతులు మొడిచి, మాత భూదేవిపై మరిచూట్కి నిలిపి
పతియును గురుఁడు నాపాల దైవంబు హితుఁడు రాముఁడు నాకు నే నన్య మెఱుగ
నెలమి రామునిఁదప్ప నే నన్యపురుషుఁ, దలఁపఁ బేర్కొన నాదు ధర్మంబు దప్ప
నిది దివ్యవచనం౦బయే యోయంబ, విదితంబుగా నాకు వివర మిమ్మనిన
నహికుమారులచేత నంచితమణుల, బహుతరద్యుతి నొప్పు భద్రపీఠంబు
బట్టించికొని నేల బయలిచ్చి పాయ, నెట్టన భూదేవి నెమ్మి నేతెంచి
యామణిపీఠంబునం దుంచి తల్లి, సేమమే యని పల్కి సీతఁ దోట్కొనుచు
