పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/181

వదలక చని పుష్పవర్షము గురియ, ముదముతోఁ బాతాళమున కేగె నపుడు
సీతపాతివ్రత్యశీలంబు దివిజు, లాలితంబుగ మింట నందందఁ బొగడ
సభవారలందఱు సభయులై యుండ, నభిరవం బని కొంద ఱప్పుడు మెచ్చ
నందంద మరికొందఱు లోక, నిందకు నిట్లోడునే రాముఁ డనగ
కొందఱు వైదేహి గొని భూమి చన్న, చందంబు బేర్కొని చాల శోకింప
కొందఱు మూర్చిల్లి కుంభిని వ్రాల, కొందఱు లోకంబు కొఱగామి కరయ
కొంద ఱాడాడకు గుంపులు గూడ, పదిలులైఁ గొందఱు పరమార్థవేదు
లిది కాలగతి దీని కే మందు మనఁగ, ..........................................
తమ్ములు బాంధవుల్ తల లోలి వాంచి, యమ్మహాదుర్దశ కతిభీతిఁ బొంద
విన్ననై వదవారవిందంబు వాంచి, కన్నీరు ధైర్యంబు కట్ట దెంచుటయు
పరికింప నాదృష్టి పదమున నిలిచి, తెగమోయమైపోయితే సీత యనుచు
కడు నల్గి శోకించి కార్యంబు బుద్ధి, తడవుగా నూహించి ధరణీశుఁ డలిగి
తమ్ముల సభవారి ధారుణిఁ జూచి, యుమ్మలింపుచు నప్పు డొకమాటఁ బలికె
వైదేహి లోకాపవాదంబు బాప, భూదేవి సభ వచ్చి పొడచూపుగాక
నను నల్పుగాఁ జేసి నాపత్నియైన, జనకజ గొనిపోవ జనునె యిబ్భంగి
లవణాబ్ధి బంధించి లంక సాధించి, తివిరి జానకి మున్ను దెచ్చిన నాకు
వసుధఁ దోడ్కొనిచన్న వైదేహి మగుడ, వెస దెచ్చు టది యెంత విక్రమం బనుచు
భూదేవి జూచి నీపుత్రి తోట్తెమ్ము, కాదేని తెరు విమ్ము గాకున్న నిపుడు
జలమయంబుగ నిన్ను జక్క గావింతు, విలు దెమ్ము నావుఁడు విని బ్రహ్మ బెగఁడి
మునులతో దిక్పాలముఖ్యులతోడ, జనుదెంచి రఘురామచంద్రు నీక్షించి
మనుజేంద్ర నీ కేల మది నింత చింత, మును నీవు వెలుగు నీమూర్తి భావింపు
పరమార్ధవిదుఁ డైన ప్ర్రాచేతసుండు, కర మొప్పగా దివ్యకావ్యరూపమున
నరుదార రచియించినట్టి నీపూర్వ, చరితంబు నుత్తరచరితంబు నేను
మును వింటి నీవును మునులతోఁ గూడి, విను మందు నీతత్త్వవిధ మెల్ల నీకు
విదిత మయ్యెడునంచు విమలవాక్యములు, ముద మందగాఁ బల్కి మునులతో గూడి
బిసరుహాసనుఁ డేగ పృథులవేగమున, వసుధ దిగ్గున నొక్కవాక్యంబు బలికె
వైదేహి లే దెందు వసుధీశ వగవ, కద్దానివృత్తాంత మదియెల్ల వినుము
మానుగా నీదేవి మర్త్యలోకమున, శ్రీనామమున నులసిల్లుచునుండు
వినుతస్వధాహ్వయవిఖ్యాత గలిగి, పెనుపొందు నీదేవి పితృలోకమున