పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/173

శశిబిందుఁ డనువాఁడు జనులఁ బాలింప, కుశలుఁడు నా పెద్దకొడు కున్నవాఁడు
చెలువొంద రాజ్యంబు సేయనిమ్మనుచు, బలికిన కృపతోడఁ బలికె నాబుధుఁడు
యిలుఁడ నీ విచ్చోట నేడుగాలంబు, నిలిచిన మే లగు నిలుమన్న నిలిచె
నంత రెండవమాస మరిగిన మగుడ, నింతియై బుధునితో నెలమి నవ్వుచును
నానెల వెడలంగ నవలిమాసమున, తానంతఁ బురుషుఁడై తపము సేయుచును
నానెల వెడలంగ నవలిమాసమున, నూనినవేడ్కతో నుగ్మలి యగుచు
వరుసతో నెబ్భంగి వర్తింప నిలున, కరుదార గర్భమై యతివృద్ధి బొంది
తొమ్మిదియగు నెలతుదిఁ బురూరవుని, సమ్మదంబున గాంచె సౌమ్యునివలన
నాసుతు తమతండ్రి యగుసోముచేతి, కాసోముసుతుఁ డిచ్చె నంతటిమీఁద
నాపురూరవుఁడును నభివృద్ధిఁ బొంది, యేపార చక్రవ ర్తితఁ డనఁ బరగె
నాలేమ యిలుఁడునై యాత్మలో వగచి, మేలుగాఁ దప మర్ధి మెయికొనియుండె
నని పురూరవుజన్మ మారాముచేత, విని నృపోత్తమ యేడు వెడలినమీఁద
నెబ్భంగిఁ జరియించె నిలుఁ డంచు నడుగ, నబ్భానుకులముఖ్యుఁ డనుజులతోడ
పురుషుఁడై యుండ నాభూపాలు బుధుఁడు, కరుణతో జరితార్ధఁ గావింపదలఁచి
పరగ సంవర్తను భార్గవు చ్యవను, తరుణితేజుల ప్రమోదకుని మోదకుని
గౌతముఁడను మహాఘనుని నగస్త్యు, బ్రీతి వసిష్ఠు గంభీరుని నత్రి
నపగతకల్మషు నపరాజితాఖ్యు, విపులతపోనిష్ఠ వెలుగు దుద్ధర్షు
నీమంబు విడువక నెరపు నరిష్ఠ, నేమియన్ మునినాథు నెమ్మి రప్పించి
యాదరంబున వారినందఱి మిగుల, మోదంబు బొందించి మొగినంత బుధుఁడు
మానుగా వారితో మనకు నీరాజు, మాననీయుఁడు కర్దమప్రజాపతికి
తనయుఁడు గాన యీధరణీశ్వరునకు, త్రిణ యను వాక్యంబుతెఱఁగు చింతింప
వలయు మేలెఱిగిఁపవలయు మీ రనిన, పొలుపాఱ నచటికిఁ బులహుండు గ్రతువు
నొగి వషత్కారుండు నోంకారుఁ డనగఁ, దగు మహాతేజులు తనతోడ రాగ
కర్దముఁ డేతెంచి కందర్పదర్ప, మర్దను కృపదీర్ప మరియొండు వెంట
గడవ శక్యము గాదు గౌరీశుపలుకు, మృడునకుఁ బ్రియ మశ్వమేధయాగంబు
శివునకుఁ బ్రియముగాఁ జేయుదమన్న, నవుగాక యని మును లంగీకరించి
వరతపోమూర్తి సంవర్తునిశిష్యు, పరమధర్మజ్ఞుఁడై బరగు మరుత్తు
కనుగొని జన్న మీకర్దముచేత, ననఘాత్మ చేయింపుమని నియోగింప
నాపుణ్యభూమియం దశ్వమేధంబు, గోపతివాహనుఁ గూర్చి చేయించె