వనితలై యుండుట వరస వీక్షించి, తనుమధ్యలై యున్న తనసేనఁ జూచి
ఘనకుచాదులు గల్గి కాంతయై యున్న, తనరూప మెంతయు తప్పక జూచి
పరితాపమ౦ది భవానీసతీపతి, తిరముగా జేసిన తెరవుగా నెరిగి
వెరపుతో వచ్చి యావిధుకళామాళి, నిరుజన్ను లొగి మ్రోవ నిల జాల మ్రొక్కి
యవధరింపుము దేవ యాజ్ఞ ము న్నెఱుఁగ, కవివేకమును వచ్చి యాడురూపములు
బ్రాపించినారము పార్వతినాథ, మాపాటు కృప జూచి మన్నింపవలయు
నప్పుడు శంభుండు నగసుతాసహితుఁ, డై వారి జూచి తా నట్ల నగుచు
పురుషత్వ మది దక్క బుద్ధిలో వలయు, వరము వేద్యము నీకు వరదుఁడనైతి
ననవుడు విన్ననై యగరాజపుత్రి, గని లోకజనయత్రి కరుణింపవలయు
ననుచు కీర్తించిన నద్దేవి శివుని, మనసు రా గామింప మది విచారించి
సగ మీశ్వరుండును సగ మే ననుట, సగ మీవిదగుగాన జగములో నీవు
యువిదవై యెన్నాళ్లు యుండె దన్నాళ్ళు, నవనిపై పురుషుండవై యుండగలవు.
మగడవై యుందువు మగవాఁడ వగుట, మగువవై యుందువు మగువ యగుట
లెలియక యిటు సుఖస్థితి నుండు మనిన, నిలుఁడు భవానికి నిరుగేలు మొగిచె
తరుణినై నెలయును తదనంతరంబ, పురషరూపంబున బొలుపార నెలయు
వరుస నీవిధమున వర్తింప నాకు, గరుణింపుమని వల్క కరుణించ గరిజ
వనితయై యిలుఁడును వరరూపు దాల్చి, సునిసితమతి చంద్రుసుతుఁడైన బుధుని
వనితయై వర్చించె వరరూపు దాల్చె, మరి చెప్ప సోదరు లాశ్చర్య మంది
భూమీళ నాతియు పురుషుండు నగుచు, నేమాడ్కి చరియించె నిలుఁడు లోకములు
నాసోమసుతజన్మ మర్థితో వినఁగ, భాసురం బగు వింత ప్రభవించె మాకు
శ్రీరాముఁడు సౌమిత్రికి బుధునికథ చెప్పుట
నది మాకు నెఱిగింపు మనిన నారాముఁ, డొదవినకృపతోఁడ నది జెప్పఁదొడగె
గొనకొని చంద్రుండు కోర్కె నొకనాఁడు, యనఘాత్ముఁడగు దేవతాగురుపత్ని
వాచక యనెడు యువతి జూచి యపుడు, నేచిన మదనాగ్ని నెల్లను బొలిసి
తనయాత్మ నూహించి తను బుజ్జగించి, యనయంబు చింతించి యం దొక్కనాఁడు
తనమందిరంబున తగుమహోత్సవము, గొనకొని సేయించి గోర్కె దీవింప
గురుపత్ని రావించి కోరి యాలేమ, కర మర్ధి గనుగొని కదియంగఁబోయి
బలువిడి పైఁబడి పట్టి రాదిగిచి, వలదు నారతికేళి వాంఛ పోజలుప
