ననిగూర్చి సురరాజు నది నశ్వమేథ, మొనరింప బాయున యుగ్రపాపంబు
సనుఁడు మ్రొక్కుచు నంత సకలదేవతలు, సనుదెంచి మునిగణసహితంబు గాగ
శతమఖు దర్శించి సంతోష మెసఁగ, దివిజారితోడ నాతెరుగు జెప్పుటయు
నమరేంద్రుఁ డేతెంచి యశ్వమేధంబు, సమకొని కావించి సకలసామగ్రి
యాగంబు నిండంగ నట బ్రహ్మహత్య, వేగ నింద్రునిఁ జూచి బెగడియు నిలిచి
సురలార యింక నెచ్చోట నాయునికి, తిరముగా ననుఁడు నద్దివిజు లూహించి
పాపంబు నీవెల్ల పరగ నీ వెక్కు, డోపునే నిను దాల్ప నిఖిలలోకములు
నాల్గునంశంబులై నాలుగుచోట్ల, నోలి గైకొని నీవు నుందువుగాక
యనవుఁడు వాంఛయైన పెనమున, నొనర వర్తించెద నొక్కభాగంబు
నవనీజములబంకయం దొక్కభాగ, మువిదలరజమునం దొకట నుండెదను
వారిజాక్షులు పుష్పవతులైనమీద, నారయ నాల్గునా ళ్ళతిపాపవతులు
పోడిగా నెవ్వడు పొందినట్లయిన, వాఁడు గోబ్రాహ్మణవధ చేసినాఁడు
కాన చతుర్భాగంబుల యెలమి, వాని ప్రాపించెద వారింపఁబడక
ననుఁడు నాసుర లెల్ల ననుగాక యనుచు, ఘనవీథి జని రట్ల కాకంచు దివికి
ననవుఁడు సౌమిత్రి యావృతుకథయు, ననఘతరం బగు నశ్వమేధంబు
మహిమయు నీచేత మానుగా వింటి, మహనీయమైన యామఖముపెం పెల్ల
శ్రీరాముఁడు సౌమిత్రికి నిలుని వృత్తాంతంబు జెప్పుట
వినుతంబుగా యున్న విన్నాఁడ నేను, ఘనబుద్ధి నీయుపాఖ్యానంబు నెలమి
నలఘుఁడు కర్దముఁ డనుప్రజాపతికి, నిలుఁ డనగా పుత్రుఁ డెలమి జన్మించె
దక్షులై యనిమిషదనుజగంధర్వ, యక్షరాక్షసపన్నగాదులు దన్ను
వెరపుతో గొలువంగ విశ్వభూతముల, నురువృత్తి నేలుచు నొక్కనాఁ డతఁడు
జనరక్షకొఱకునై చైత్రమాసమున, తనసేనతో గూడి తావేట వెడలి
పెక్కుపొలంబుల భీకరాటవుల, మిక్కిలిదరుచైన మృగసమూహముల
జని జొచ్చి చంపుచు శరవణంబునకు, చనుదెంచె నటమున్న చంద్రశేఖరుఁడు
గిరిజాసమేతుఁడై క్రీడానురక్తి, చరియింపఁదలఁచి యాచపలాక్షికొఱకు
పరిచరులును దాను భామినీమూర్తు, లరుదార ధరించి యతిలోభుఁ డగుచు
చెలువంద దనకోర్కె చెల్లునందాక, తెలియ కిం దెవ్వ రేతెంచిన వారు
వనితలై వసుధపై వర్తింతురనుట, విని యాయవస్థల వృక్షసంఘములు
