మతి - (మరింత గట్టిగా గింజుకొనుచు) సందేహంలేదు. వీళ్ళు యిప్పుడునన్ను చంపివేస్తారు. వక్కసారి నేను వీళ్లను యోగదృష్టితో చూచి స్తంభీంపజేస్తినా-
[సుబలుఁడును రాముఁడును మతిమంతుని తలగొఱుగుటకు సిద్ధ పడుచుండఁగా సదానందయోగియు గజాననదాసును ప్రవేశించుచున్నారు.]
సదా - (గజాననదాసుతో) ఇది మరీవింతగావున్నది.
సుబ — (వెనుకతిరిగి వారినిచూచి) ఇరుగో యీయన పిచ్చ స్నేహితులుకూడా వచ్చినారు. రామా! వక్కనిముషం ఆగు.
రాము — ఈలోగా నీళ్ళతో తలతడుపుతూవుంటాను.
సుబ — వద్దువద్దు. (అని మతిమంతుని వెనుకవైపుననున్న సదా నందయోగి గజాననదాసులవద్దకు వెళ్ళుచున్నాఁడు.)
రాము — మంచిది. (అని వెనుకతిరిగి చూడకుండ మతిమంతుని కుర్చీలో నదిమి పట్టుచున్నాఁడు.)
సుబ - (ఆవైదులచేతులు పట్టుకొని) మీరు మంచిసమయంలో వచ్చినారు. మీరాక నాకు బహుసంతోషంగావున్న ది.
సదా -- నాకూ సంతోషంగానేవున్నది.
గజా - నాకూనూ.
సుబ — మీరు యిటువంటి ఘనవైద్యులన్నమాట నాకు మొట్ట మొదట తెలియలేదు. మీరు యిద్దరూ ధన్వంతరియొక్క అపరావ తారాలు.
సదా - ఈచిన్నవాడు చాలాబుద్ధిమంతుడులాగు కనపపడుతూ వున్నాడు.
గజా - అయ్యా! మీరు మహాసరస్తులు.
