చేస్తాను. ఈయన పాతతాటాకుల పుస్తకాలన్నీ పూర్ణాహుతిగా సమ ర్పిస్తారు గనుక, మీరువక్క పుస్తకమయినా మిగలకుండా కంఠపూర్తి గాభక్షించి నన్ను కృతార్ధుణ్ని చెయ్యండి.
సుబ — చెయ్యవలసినపని మనం యిద్దరమూ కొంచెంసేపటిలో నిశ్చయింతాము గాని నీవు ముందుగా యీవుత్తరం తీసుకునివెళ్ళి సుమతికియిచ్చిరా. యిదుగో రూపాయి (అనియిచ్చుచున్నాడు.)
రాము - (పుచ్చుకొని) రూపాయపుచ్చుకోవడానికి నాకేమీ అభ్యంతరం లేదు గాని వుత్తరంమాత్రం నేనుతీసుకుని వెళ్ళను. వుత్తరం ఆ ఆడదానిచేత పంపించండి.
సుబ – గౌరిచేతనా? అదినన్ను చూస్తే పరుగెత్తుతుంది. నా దగ్గిరకేరాదు.
రాము — దానిచేతులో రెండణాలడబ్బులు పారవెయ్యండి. అప్పుడది కావలసినంత దగ్గిరగా వస్తుంది. దానికి కావలసిందంతే.
సుబ - అలాగయితే దాన్ని వక్కసారి యిక్కడికి పంపించు.
రాము – నిముషంలో పంపుతాను. (అనివెళ్ళుచున్నాఁడు.)
సుబ - ఒంటరిగా నేను ఆలోచించింది. బహుబాగావున్న ది. వీరందరూ కలిసి వస్తే కాస్తసేపటిలో తమాషాచేస్తాను. రాముణ్ని బెదరకొట్టకూడదు. వీడుయిందులో చాలా పనికివస్తాడు. అదుగో అప్పుడే గౌరివస్తూవున్నది.
[జెదరి బెదరిచూచుచు గౌరి ప్రవేశించుచున్నది]
గౌరి - అయ్యా! రాముడు మీరు యెందుకో నన్ను రమ్మ న్నారని చెప్పినాడు.
సుబ - అవును. యీవుత్తరం సుమతికి తీసుకుని వెళ్ళడం నిమి త్తం పిలువమన్నాను. అటువంటి సౌందర్యవంతురాలికి వుత్తరం తీసు కుని వెళ్ళడానికి నీవంటి అందగత్తెలు తప్ప యితరులు తగరు.
