| చ. |
అనుడు నతండు ని న్గని కృతార్థుఁడ నైతిఁ బవిత్ర మయ్యె
తనువునఁ బొంది నాయొడలు తావకపాదరజంబు మచ్ఛిరం
బునకు విభూషణం బగుటఁ బూర్ణము సర్వము నైన నిచ్చె దే
ని నహీకులేంద్ర! నా కొసఁగు నిర్మలధర్మమతిస్థిరత్వమున్.
| 81
|
| చ. |
అనుపమరత్నకాంచనగృహాసనవాహనవస్త్రమాల్యచం
దనరుచిరాన్నపానవనితాతనయాదిసమస్తసంపద
ల్దనరిన యట్టిధర్మము ఫలంబులు గావున నిన్ను వేఁడెద
న్ఘనతరధర్మతత్పరత నావుడు నయ్యురగేంద్రుఁ డిట్లనున్.
| 82
|
| తే. |
నీవు గోరినయట్టుల నీదుహృదయ, మధికధర్మాన్వితం బగు ననుదినంబు
నైన మేదినిఁ బడయంగ రానివస్తు, వనఘ! యొకటి నాచే నెట్లుఁ గొనఁగవలయు.
| 83
|
| వ. |
అని ప్రార్థించుటయుఁ గువలయాశ్వకుమారుఁ డురగకుమారులయాననం బాలో
కించిన నతనియభిప్రాయం బెఱింగి మయ్యిరువురు తండ్రిచరణంబులకుం బ్రణ
మిల్లి దేవా! నీ వితని కభిమతం బైనదానిం బ్రసాదించెద వేని నవధరింపుము.
| 84
|
| మ. |
అసురాపాదితమాయఁ జేసి తనకై ప్రాణచ్యుతిం బొంది చ
న్నసతిం దన్వి మదాలస న్దలఁచుచు న్సక్తాత్ముఁ డై యీనరేం
ద్రసుతుం డొండొకభార్య నొల్లక ఫణింద్రా! యున్నవాఁ డమ్మదా
లసఁ గారుణ్యము సేయు మీతనికి సుల్లాసంబు సంధిల్లఁగన్.
| 85
|
| వ. |
అనిన నశ్వతరుండు కువలయాశ్వు నాలోకించి.
| 86
|
| క. |
చచ్చినవారి మగుడఁ దే, వచ్చునె కలలోన నొండె వారి న్గాన
న్వచ్చునొకొ మాయ నొండెను, జెచ్చెరఁ జూప నగుఁ గాక చిత్రస్ఫూర్తిన్.
| 87
|
| చ. |
అనవుడు నక్కుమారుఁడు ప్రియాంగనఁ గన్గొనువేడ్క ద్రిప్పుగొ
ల్పిన ధృతిపొందు వాసి మదిఁ బేర్చినప్రేమము సిగ్గు నుత్తరిం
చిన వినయావనమ్రుఁ డయి చేతులు మోడ్చుచు మాయతన్వినై
నను దయఁ జూపవే భుజగనాయక! నాకు వెస న్మదాలసన్.
| 88
|
| ఆ. |
అనుడు మాయరూపు గనుఁగొనఁ బ్రియమేని, చూడు మనుచు దందశూకవిభుఁడు
తాను దాచి యున్నతరలాక్షి నమ్మదాలస నుదాత్తగుణవిలాసవతిని.
| 89
|
నాగేంద్రుఁడు కువలయాశ్వునకు మదాలస నొసంగుట
| వ. |
ఉరగాంగనలం బిలిచి యక్కుమారుముందఱికి మదాలస రప్పించి యురగేశ్వ
రుండు.
| 90
|
| క. |
మాయఁ బ్రకటించుచును వెడ, మాయపుమంత్రములు రిత్త మంత్రించుచు భూ
నాయకనందన గనుఁగొను, మాయామదిరాక్షి నీమదాలస యగునే.
| 91
|
