నాగకుమారులతోఁ గువలయాశ్వుఁడు నాగలోకమున కరుగుట
| క. |
మనుజేంద్రసుతున కుపకృతి, యొనరింపఁగవలయు నంటి రొనరించితిరే
చని నాకడ కేలా తో, డ్కొని రా కొకనాఁడు నట్టిగుణరత్ననిధిన్.
| 58
|
| క. |
అని ఫణిపతి పలికినఁ ద, త్తనయులు మఱి తద్దయును ముదంబు దనరఁగాఁ
జని యిష్టాలాపమ్ముల, యనంతరమ వేడ్కఁ గువలయాశ్వునితోడన్.
| 59
|
| క. |
శ్రీయుత నీవు ప్రియమున, న్మాయింటికి రాఁగ వలయు నావుడు మాయి
ల్మీయిల్లని వేఱడ మిటు, సేయుదురే యిది సఖత్వశీలము తెఱఁగే.
| 60
|
| వ. |
అనిన నురగకుమారు లి ట్లనిరి.
| 61
|
| క. |
వినుము ఋతధ్వజ! యించుక, యును సందేహంబు వల దహో! యిట్టిద మా
మనమును వేఱుగఁ దలఁపము, నిను మాజనకుండు గరము నెమ్మిం జూడన్.
| 62
|
| చ. |
మనమునఁ గౌతుకం బడర మానుగఁ దోడ్కొని తేర బంచిన
న్జనుత! యేము వచ్చితిమి నావుడు దిగ్గున లేచి రాజనం
దనుఁ డటు లైన నెంతయును ధన్యుఁడ నైతిఁ బొదండు లెండు మీ
రనుచుఁ గరంబు లెత్తి తనయౌదలఁ జేర్చుచు భక్తియుక్తుఁడై.
| 63
|
| క. |
మీతండ్రియ మాతండ్రి వి,నీతిని యట్ల నేను నెమ్మి నతనికి
న్బ్రీతి యొనరింపఁ దగుదును, వీతకళంకాత్ములార! వేయును నేలా?
| 64
|
| తే. |
తండ్రి పిలువఁబంచిన నేను దడయ వెఱతు, నమ్మహాత్మునియడుగులయాన యనుచు
నపుడ కదలి కాల్నడఁ గుతూహల మెలర్ప, నక్కుమారులుఁ దాను నృపాత్మజుండు.
| 65
|
| తే. |
పురము వెడలి గోమతీ యనుపుణ్యతటిని, నడుము కొని చని యారాజనందనుండు
దీనియావలి దెస నొకో ద్విజకుమార, వరులయూ రని యడుగంగ వారు నేరి.
| 66
|
| క. |
ఇరుగేలు పట్టి తదనం, తరమున వివరమున డిగి ఋతధ్వజుఁ గొనిపో
యిరి పాతాళమునకు న, చ్చెరువుగ నిజమూర్తు లెలమిఁ జేకొని యంతన్.
| 67
|
| క. |
ఫణముల మణిస్వస్తికల, క్షణరుచికాంగు లగువారిఁ గనుఁగొని ఫుల్లే
క్షణుఁడై యతఁ డాహా బ్రా, హ్మణులరె మీర లది లెస్స యని కడు నగుచున్.
| 68
|
| క. |
ప్రమదరసమగ్నుఁ డగున, క్కొమరునికిని నశ్వతరునికొడుకులు తమతం
డ్రి మహోరగేంద్రుఁ డనియును, నమరనికరమాన్యుఁ డనియు నతిగుణుఁ డనియున్.
| 69
|
| వ. |
చెప్పి తమవృత్తాంతం బంతయు నెఱింగించి తోడ్కొని చనిన నక్కుమారుండును
మణిమయాభరణకిరణస్ఫురితకుమారతరుణజఠరోరగసముదయసంకులంబును హార
కేయూరనూపురాదినానావిధభూషణభూషితావయవోపశోభితనాగనితంబినీని
కురుంబాలంకృతంబును నై తారకానికరాభిరామం బైనయంబరతలంబునుం
బోలె నభిరమ్యం బగుపాతాళభువనంబుఁ జూచుచుం బ్రతిగృహంబునఁ జైలంగు
వీణావేణుస్వనానుగతంబు లైనగీతంబులును మృదుమృదంగపణవాదివాద్యంబులు
నాకర్ణింపుచుం జని యయ్యురగేంద్రుమందిరంబుఁ బ్రవేశించి నిజప్రియవయ
|
|
