| |
గావింప సమర్థుండ నయ్యును దపోవ్యయంబున కోర్వక యేను దుఃఖించి నభంబు
చూచి నిట్టూర్పు నిగిడించిన నయ్యంబరతలమునుండి వచ్చి యీయశ్వంబు నాయె
దుర నిలువంబడిన నాకాశవాణి యి ట్లనియె.
| 279
|
| చ. |
రవి యొసఁగె న్మునీశ్వర! తురంగము నీ కిది సత్త్వసంపద
న్గువలయ మెల్ల వ్రేల్మిడిన గ్రుమ్మరు నీళులఁ బర్వతంబుల
న్దివి నతలంబున న్సకలదిక్కులఁ జెక్కు సెమర్ప కెందునుం
దవు లొక యింత లేక సతతంబుఁ జరించు సముల్లసద్గతిన్.
| 280
|
| వ. |
కువలయసంచారసామర్థ్యంబునం జేసి.
| 281
|
| ఆ. |
కువలయం బనంగఁ గువలయంబున నతి, ఖ్యాతి నమరునీహయంబు నెక్కి
మునివరేణ్య! నిన్ను ననిశము గారించు, కిల్బిషాత్ము నసురఁ గీటడంచు.
| 282
|
| క. |
ఘనుఁ డైనశత్రుజిన్నృపు, తనయుండు ఋతధ్వజుండు తడయక దీని
న్గొని చని విక్రమతేజో, ధనుఁ డగునాతనికి నిమ్ము తద్దయు నెమ్మిన్.
| 283
|
| వ. |
అని చెప్పిన హర్షించి యీ తురంగరత్నంబు దెచ్చి నీకు నివేదించితి నాతపంబునకు
విఘ్నం బొనరించునక్తంచరు సమయించుటకై కుమారుని నియోగించి ధర్మ
రక్షణం బాచరింపుమనవుడు నన్నరేంద్రుం డమ్మునివచనం బాచరించి.
| 284
|
| తే. |
పరమకౌతుకమంగళస్ఫురితుఁ బుత్త్రు, నత్తురంగంబు నెక్కించి యనిచి పుచ్చె
నమ్మునీంద్రునితోఁగూడ నతఁడు నక్కు, మారుఁ దోడ్కొని తనయాశ్రమమున కరిగె.
| 285
|
వరాహముం దఱుముచుఁ గువలయాశ్వుండు బిలముఁ జొచ్చుట
| క. |
అనిన భుజగేంద్రుఁ డి ట్లను, జననాథకుమారుఁ డట్లు చని యేమి యెన
ర్చెను నటఁ జెపుఁ డేతత్కథ, విన విస్మయ మనుడు నురగవిభునకుఁ బుత్త్రుల్.
| 286
|
| చ. |
అనుపమశౌర్యుఁ డాకువలయాశ్వకుమారుఁడు గాలవాశ్రమం
బునఁ గలసంయమీశ్వరులఁ బొల్పుగఁ గాచుచు సర్వవిఘ్నశాం
తినిపుణుఁ డై యజస్రము నతిప్రమదంబున నుండె నున్న య
జ్జనపతిపుత్రు గాలవునిఁ జంపఁ గడంగి మదంబుసొంపునన్.
| 287
|
| సీ. |
రాక్షసుఁ డుగ్రవరాహరూపము దాల్చి ఘురఘురధ్వనుల నంబరము వగులఁ
గన్నుల విస్ఫులింగములు రాలంగను జరణఘట్టనమున ధరణి వణఁకఁ
జనుదేర మునిశిష్యసమితి గనుంగొని యాక్రోశ మొనరించి రన్నరేంద్రు
సుతుఁడు బాణాసనస్ఫురితపాణియు హయారూఢుఁడు నై కడుఁ గ్రూర మైన
|
|
| తే. |
యర్ధచంద్రబాణము గొని యతిరయమునఁ, గదిసి యప్పంది నేసిన నదియు నొచ్చి
తిరిగి భయమున వనములు గిరులు గడచి, చనఁ దొడంగె నవ్వీరుఁడు వెనుకొనంగ.
| 288
|
| వ. |
అట్లు సహస్రయోజనంబులు చని యవ్వరాహంబు తిమిరపటలపరివృతం బైనభూ
వివరంబునం బాతాళంబునకు దిగంబడినం గువలయాశ్వుండును వెనుకన యత
|
|
