| ఉత్సాహ. |
అనుడు నతఁడు ధర్ముతో మహాత్మ మమ్ముఁ గావ వే
యనుచు శరణు వేఁడుయాతనార్తజనుల వీడి రా
ననిన వజ్రి వీరఘాత్ము లగుట నరకవాసు లై
రనఘ! నీవు పుణ్యపరుఁడ వమరపురికిఁ దగుదు రాన్.
| 137
|
| వ. |
అనిన నన్నరేంద్రుం డింద్రధర్ములతో నాచేసినపుణ్యంబులకొలంది మీ రానతీయ
వలయు ననిన ధర్ముం డి ట్లనియె.
| 138
|
| ఉ. |
తారలలెక్క గాఁగ సికతాతతిలెక్క పయోధిశీకరా
సారములెక్క భూరిబహుజంతుచయంబులలెక్క వారిము
గ్ధారలలెక్కయ ట్టగణితం బగునీసుకృతంబు భూప! యి
న్నారకులందుఁ బుట్టినఘృణామతి లక్షగుణంబు లయ్యెడిన్.
| 139
|
| వ. |
అని చెప్పిన నప్పుణ్యపరుం డింద్రునిం జూచి మహాత్మా! యట్లైన మదీయసుకృత
ప్రాప్తి నిన్నారకజనంబులకు నరకమోక్షంబు గావింపవే యని ప్రార్థించుటయును.
| 140
|
| చ. |
అనిమిషవల్లభుం డిటుల నయ్యెడు నీసుకృతంబుపెంపుసొం
పున నిటు సూచితే నరకము ల్వెస వెల్వడి పోవుచున్నవా
రనఘ! యఘాత్ము లెల్ల నని యందఱఁ జూపి లతాంతవృష్టి య
జ్జనపతిపైఁ దగం గురిసె సాధ్యులు సిద్ధులు చోద్య మందఁగాన్.
| 141
|
| ఆ. |
అట్లు సూపి యింద్రుఁ డన్నరేంద్రుని విమా, నాధిరూఢుఁ జేసి యమరసద్మ
మునకుఁ బ్రీతిఁ దోడుకొనిపోయె ధర్ముండు, దాను సురగణములు దన్నుఁ గొలువ.
| 142
|
| వ. |
అట్లు విపశ్చిన్మహీవల్లభుకారుణ్యంబున నరకంబులవలనం బరిచ్యుతు లై యన్నారక
జనంబు లందఱుం దమతమకర్మంబులకు ననురూపంబు లైనజన్మంబులం బొంది
రేనును నరకవిముక్తుండ నై జన్మాంతరంబు నొందితి నాయెఱింగినతెఱంగున నర
కంబులవిధంబు లిట్లు నీకు నేర్పడం జెప్పితి నింక నేమి చెప్పవలయు నడుగు మనిన
భార్గవుండు కొడుకున కి ట్లనియె.
| 143
|
| క. |
కర మేవం బగుసంసృతి, పరివర్తన మెల్ల నెఱుకపడఁ జెప్పితి నా
కరయఁగఁ గర్తవ్యము చె, చ్చెర నెయ్యది దాని నీవ చెప్పు కుమారా!
| 144
|
జడుఁడు తండ్రికిఁ గర్తవ్యముఁ జెప్పుట
| వ. |
అనిన నతండు దండ్రి కి ట్లనియె.
| 145
|
| సీ. |
నామాట మనమున నమ్మి చేసెద వేనిఁ జెప్పెద నేర్పడ శీలధుర్య!
విను గృహస్థత్వంబు విడిచి వానప్రస్థధర్మంబు విధివిహితంబు గాఁగఁ
జలిపి తపస్సిద్ధి సంపత్తి నొంది యగ్ని పరిగ్రహం బంత నపనయించి
యేకాంతమున నుండి యేసంగమునఁ బడ కాత్మునిఁ దనయాత్మయంద యునిచి
|
|
| తే. |
ద్వంద్వముల నోర్చి నిర్జితత్వమున నింద్రి, యార్థసంగతి యుడిపి భిక్షాశి వగుచు
నక్షరైకహేతువును దుఃఖాపహమును, నధికసుఖదంబు నగుయోగ మభ్యసింపు.
| 146
|
