| | మ్మునఁ జేసితి సంతానమును బడసితి సుకృతి వీవు పుణ్యచరిత్రా! | 196 |
| వ. | అనుచు నిట్టూర్పు లందంద సందడింపఁ గన్నీరు గడలుకొన న్గద్దదికానిరుద్ధకంఠి | 197 |
| తే. | పుత్రలబ్ధిఁ గృతార్థులు పొలుతు రుర్విఁ, గాన నన్నిప్పు డమ్మి యక్కౌశికునకు | 198 |
| క. | అని చుఱచుఱఁ గొఱవి జూఁ, డినక్రియ సతి పలుకుటయును డెంద మవిసి య | 199 |
| చ. | పడి తెలివొంది లేచి పొరి బాష్పజలంబులు మేను కప్పఁ | 200 |
| మ. | పతి మూర్ఛాగతుఁ డైనఁ జూచి సతి బాష్పచ్ఛన్నవక్త్రాబ్జ యై | 201 |
| తే. | హా! హరిశ్చంద్ర! కనకపర్యంకతలము, నందుఁ బొందునీయంగమే యకట! చెనఁటి | 202 |
| వ. | అని విలపించుచు నమ్మహాదేవి భర్తృదుఃఖభారపీడితయై సొలసి నేల వ్రాలె నట్లు | 203 |
| క. | కన్నుల బాష్పము లురలఁగ, నన్నరవరుఁ జేర నరిగి యతిదైన్యముతో | 204 |
| ఆ. | కాలకల్పుఁ డైనకౌశికుఁ డేతెంచి, శిశిరవారి వారి సేద దేర్చి | 205 |
| క. | అని యూఱడించి యేదీ, ధనము? ధరణినాథ! ధర్మతాత్పర్యము నీ | 206 |
| క. | సత్యమున నున్న దీధర, సత్యమున వెలుంగుఁ ధరణి సత్యముననె తా | 207 |
| తే. | వినుము తుల నిడి యెత్తుచో వేయితురగ, మేధములకంటె సత్యంబు మిగులఁదూఁగెఁ | 208 |
| ఉ. | క్రూరుఁడ వీ వనార్యుఁడవు కొంకవు బొంకఁగ నిట్టినీయెడం | |
