| వ. |
అనుచు నంతకంతకు నతిశయిల్లు నెవ్వగలపెల్లున నుల్లంబులు పల్లటిల్ల నందంద
క్రమ్ము నశ్రుజలంబులవెల్లి మునింగి మొగంబులు దీనంబు లగుచుండ నొండొండ
యడరుగద్గదికం జేసి వికలంబులై యాక్రందనారావంబులు చెలంగు నంగంబు లవ
శత్వంబు నొంది యొరగ నప్పురజనంబు లెల్ల నమ్మహావిభు డాయం బోయి.
| 178
|
| క. |
ధరణీశ్వరులకు ధర్మం, బరయంగాఁ బ్రజలయార్తి యణఁచుటయె కదా
ధరణీశ్వర! యే మార్తిం, బరితాపముఁ బొందఁ జనుట పాడియె నీకున్.
| 179
|
| ఉ. |
ఊరక యేల పోయెదు? నృపోత్తమ! దీనుల మమ్ముఁ జూడవే
కారుణికాగ్రగణ్యుఁడవు గావె? ముహూర్తము నిల్చి నీముఖాం
భోరుహవిభ్రమంబు దనివోవఁగఁ గ్రోలి మదీయలోచనో
దారమధువ్రతాళి ముద మందెడునట్టులుగా నొనర్పవే.
| 180
|
| ఆ. |
మార్గజనితరేణుమలిన మై నీముఖాం, భోజ మింకఁ జాలఁ బొలుపు దఱిఁగి
వాడి తొంటియంత చూడఁగా నొప్పక, యుండు నేఁగ వలవ దుజ్జ్వలాంగ!
| 181
|
| చ. |
అని కరుణంబుగాఁ బురజనావలి పల్కుచు రాఁ దదీయవా
క్యనిచయశృంఖలం దవిలి యమ్మెయిఁ బోవఁగఁ గాళు లాడమి
న్మనుజవిభుండు శోకరసమగ్నత మార్గముక్రేవ నిల్చిన
న్గనుఁగొని కౌశికుం డలిగి కన్నుల నిప్పులు రాల నిట్లనున్.
| 182
|
విశ్వామిత్రుఁడు హరిశ్చంద్రుని ధర్షించుట
| తే. |
ఇస్సిరో! దురాచారుని హీనసత్య, వచను ని న్నేమి చెప్ప? నా కుచితవృత్తి
నిచ్చి రాజ్యము క్రమ్మఱఁ బుచ్చుకొనఁగఁ దలఁచి నీవండగొనియెదు నిలిచి యిచట.
| 183
|
| చ. |
అనినఁ జలించుచు న్నృపతియంగన కే లొకచేఁ దెమల్చి వే
చనఁ జన నేమి చెప్ప మునిచందము! చేతిప్రచండదండ మె
త్తి నయ మొకింత లేక సుదతీతిలకంబుకృశాంగవల్లి నే
సె నిభము దొండ మెత్తి మదజృంభిత మై లత వ్రేయుచాడ్పునన్.
| 184
|
| తే. |
దాని కత్యంతశోకాగ్నితప్తుఁ డగుచు, నరిగెఁ గాని యించుకయు నొండాడఁడయ్యె
నధిపుఁ డప్పుడు విశ్వాఖ్యు లైనవేల్పు, లేవు రమ్మునిసంరంభ మెల్లఁ జూచి.
| 185
|
| ఉ. |
అక్కటికంబు డెందములయందు జనింపఁగ వచ్చి యక్కటా!
యిక్కమలాక్షి సాధ్వి నిటు లేటికి మోఁదెడుఁ జేతికోల? నిం
కెక్కడిపుణ్యలోకముల కేఁగెడు నిమ్ముని సత్యనిష్ఠఁ బెం
పెక్కినయన్నరేశ్వరుని నేమిటి కిమ్మెయిఁ గాసిపెట్టెడిన్.
| 186
|
విశ్వామిత్రునిశాపమున విశ్వేదేవతలు ద్రౌపదేయులై జనించుట
| వ. |
అనిన నప్పలుకులు విని విశ్వామిత్రుండు రోషారుణితలోచనుం డై యవ్విశ్వనామ
దేవతలఁ జూచి మనుష్యపక్షపాతంబున నన్ను ధిక్కరించితిరి మనుష్యులు గండని
శపియించి తోన ప్రసన్నత్వంబు గైకొని మీకు సంతానంబు నుర్వి నుండకుండ
|
|
