| తే. |
నొందఁ గోటీరహారకేయూరకంక, ణాదిమణిభూషణోత్కర మపనయించి
యొప్పు పొలివోయి దీనత నుండె బంధు, జనులచూడ్కులు కమర నజ్జనవిభుండు.
| 169
|
| వ. |
ఇట్లు వర్జితాశేషవిభూషణుండై తరువల్కలంబులు ధరించి యన్నరేంద్రుడు
శైబ్యయైనధర్మపత్నియుం దనయుండునుం దాను నిలువెడలుసమయంబున నమ్ముని
కుంజరుం డతని కడ్డంబు వచ్చి.
| 170
|
| సీ. |
క్రతుదక్షిణకుఁ బ్రతిశ్రుతము చేసినయర్థ మీక నీ వెక్కడి కేఁగె దనుడు
నిఖిలరాజ్యంబును నీక యిచ్చినవాఁడ దేహత్రయము నాకుఁ ద్రిక్కి యున్న
దింతియ సొ మ్మిప్పు డేమియుఁ బెద్ద లేదనుటయు నలిగి సంయమి ధనమున
కెన్నినా ళ్లెడ గొనియెదు చెప్పు మంతలో సవరింపకుండిన శాప మిత్తు.
|
|
| తే. |
ననిన వడవడ వడఁకుచు నతఁడు మ్రొక్కి, యొక్కనెల సైపవే కృప యుల్లసిల్ల
నంత నీయప్పు దీర్చెద శాంతిఁ బొందు, మనిన ముని ప్రీతి దీవించి యరుగు మనియె.
| 171
|
| శా. |
ఆరాజేంద్రుఁడు గాల్నడ న్వెడలెఁ దో నాలుం దనూజుండు నే
తేరన్ శోకము మూర్త మైనయటు లార్తిం బొందె మో మెత్త కె
వ్వారిం జూడక తల్లడంబున సుహృద్వర్గంబు లుల్లంబులం
దారం గూరిన తీవ్రదుఃఖముల హాహారావము ల్సేయఁగన్.
| 172
|
| ఆ. |
ఇట్లు వెడలి యమ్మహీనాథుఁ డరుగంగ, నపుడు పౌరజనము లంత తెఱఁగు
నెఱిఁగి విూఁద మిన్ను విఱిగి కూలినయట్టి, కరణి గుండె లవిసి కళవళించి.
| 173
|
సమస్తము విడిచి వెడలుహరిశ్చంద్రునిం గని పురజనులు దుఃఖించుట
| సీ. |
కాంచనాలంకృతిఁ గరమొప్పి నీమ్రోల నేతెంచుగజఘట లెందుఁ బోయెఁ?
గనకకింకిణులచెల్వునఁ గ్రాలుతురగంబు లేల నీకెలఁకుల నేఁగు దేవు?
రత్నోజ్జ్వలము లైనరథములు నీపజ్జ వడిఁ జనుదేర కెక్కడ నడంగె?
వివిధాయుధస్ఫూర్తి వెలుఁగు కాల్వురమొత్త మేల నీతో రాక యేమి యయ్యె?
|
|
| తే. |
రమ్యభూషణదివ్యాంబరములు దొఱఁగి, నారచీరలు గట్టి యనాథవృత్తి
నాలుఁ గొడుకును వెంట రా నరుగునట్టి, యెడరు వాటిల్లైనే మేదినీశ! నీకు.
| 175
|
| క. |
అని పురపురఁ బొక్కుచుఁ బుర, జనములు పురి వెడలి రాజసత్తమువెనుకం
జని యంతంతకునుం బై, కొనుశోకానలమునందుఁ గుందుచు మఱియున్.
| 176
|
| సీ. |
.....రాజ్యవిభూతి వ్రేఁగయ్యెనే దైవంబుకంటికి ధరణినాథ!
.....పనిసేయ సడిసన్న నీపెంపు బూడ్దబొట్టయ్యెనే భూరికీర్తి!
.......ర్భేశ్వరి యగునీమహాదేవి యింతకు నోఁచెనే యిద్ధచరిత!
.......బెరిఁగినయీముద్దుపట్టిభాగ్యం బిట్టి దయ్యెనే యధికపుణ్య!
|
|
| తే. |
....హారాజ! రాజసూయాధ్వరేశ!, హా! హరిశ్చంద్ర! నిత్యసత్యాభిరామ!
.......ధైశ్వర్య! శౌర్యజితారిలోక!, హా! సమస్తలోకేశ! దయారమేశ!
| 177
|
