| చ. | వినుము కుమార! యెంతయును వృద్ధుఁడ నైతి నరణ్యభూమికి | 214 |
| ఉ. | ఆనతవక్త్రుఁ డై యనియె నాతఁడు రాజ్యము సేయ నొల్ల దం | 215 |
| క. | ఏపురుషునియాపద లెడఁ, బాపంబడు నొరులచేతఁ బరికింపంగా | 216 |
| వ. | కావున నీచేత మోక్షితుండ నై స్త్రీసమానధర్ముండ నైన నేను మహీభర్త నగుదునే? | 217 |
| తే. | కొడుకునకుఁ దండ్రి తండ్రికిఁ గొడుకు వేఱు, గామి యది పరమార్థంబు గానఁ దండ్రి | 218 |
| క. | అనినం దండ్రికి సుతుఁ డి, ట్లను నీచెప్పినది నిక్క మగు నైనను నా | 219 |
| తే. | ఒనరఁ దండ్రిచే లక్ష్మిఁ గైకొనునతండు, తండ్రిచేఁ గ్లేశములఁ బాసి తనరునతఁడు | 220 |
| వ. | అని పెక్కుభంగులఁ జెప్పిన కొడుకు నొడఁబఱుపనేరక మరుత్తునిం బిలిచి నీవు | 221 |
మరుత్తచక్రవర్తిచరిత్ర
| చ. | అనుపమధర్మమూర్తియు నయాదరవర్తియుఁ జగ్రవర్తియు | 222 |
