| |
యది యట్టివైశాలినిం బరిగ్రహింపక యిపు డీయన్యనారీపరిగ్రహం బెట్లు సేయుదు
ననిన నద్దేవత లిట్లనిరి.
| 173
|
| క. |
ఇదియ కదా నీ చెప్పిన, యది నీసద్భార్య నీకు నై చేసెఁ దపం
బొదువఁగ నీకును దీనికి, నుదయించును సుతుఁడు సత్త్వయుతుఁడు గుమారా!
| 174
|
వైశాలిని యవేక్షితునకు నిజవృత్తాంతముఁ జెప్పుట
| వ. |
అని చెప్పి బృందారకు లరిగినం గరంధమనందనుం డాసుందరిం జూచి నీవిధం
బంతయు నిది యేమి? నా కెఱింగింపు మనిన నది యిట్లనియె.
| 175
|
| ఉ. |
నన్నుఁ బరిత్యజించి నృపనందన! నీ వటు చన్న నంత నే
ను న్నిఖిలాప్తబంధువులను న్బెడఁబాసి యరణ్యభూమికిం
గ్రన్నన వచ్చి మేను దొఱఁగం దెగి తీవ్రతపస్సమాధిమై
నున్ని సుధాశను ల్వనుప నొక్కచరుం డరుదెంచి ప్రీతితోన్.
| 176
|
| ఆ. |
ఇట్లు తగునే యింతి! యీ యేడుదీవులు, నేలుచక్రవర్తి యీడ్యకీర్తి
పుణ్యమూర్తి సుతుఁడు పుట్టు నీ కిది దేవ, వాక్య మొడలు విడువవలవ దనిన.
| 177
|
| క. |
అనిమిషులదూతపలుకులు, విని సంతస మంది తపము విడిచితి నంత
న్నినుఁ బొందఁగఁ గాంతును నేనని మనమున నూఱడిల్లి యంగజమూర్తీ!
| 178
|
వైశాలిని నాగలోకవృత్తాంతము చెప్పుట
| వ. |
అంత నపరదినంబున నేను గంగకుఁ జని యొక్కమడువున నీ రాడుచున్నంత నొక్క
వృద్ధనాగేంద్రుండు రసాతలంబునకు నన్నుఁ దిగిచికొని పోయిన నందలినాగపతులు
నాగాంగనలు నాగకుమారులు సహస్రసంఖ్యులు నాకడకు నరుగు దెంచి బహువిధం
బులఁ బ్రశంసించి పూజించి సవినయంబుగా నిట్లనిరి.
| 179
|
| క. |
నీ పుత్రున కపరాధం, బీ పవనాశను లొనర్తు రిందఱఁ గ్రుద్ధుం
డై పొరిగొనకుండఁగ నీ, వాపురుషవరేణ్యు మాన్పవమ్మ కడుఁగృపన్.
| 180
|
| మ. |
అని ప్రార్థించిన నట్ల చేసేదఁ బ్రియం బారంగ మీ కంటి న
న్న నహీంద్రు ల్బహురత్నభూషణముల న్వస్త్రంబుల న్సాంద్రచం
దనమాల్యంబుల వేడ్క నన్నుఁ జెలు వొంది న్బ్రీతిఁ గైసేసి యం
త నిజావాసము వెల్వరించిన నరేంద్రా! వచ్చి నే నిచ్చటన్.
| 181
|
| చ. |
అనుపమరూపకాంతిమహిమాతిశయంబునఁ నొంటియట్ల నా
తనులత యొప్ప భూషణవితానరుచిం జెలువారుచున్న నీ
దనుజుఁడు చూచి చాఁ దలఁచి దర్పితుఁ డై ననుఁ బట్టుకొన్నఁ గా
చినభవదీయబాహుబలజృంభణ మేఁ బొగడంగ నేర్తునే?
| 182
|
| క. |
నాకుఁ బ్రసన్నుడ వగుము గు, ణాకర! వరియింపు నన్ను నతులభుజబల
శ్రీకరకమనీయత నిల, నీ కెన నృవసుతుఁడు లేఁడు నిక్కం బరయన్.
| 183
|
