| | న్జన నిజ మీపలు కనవుడుఁ, దనయునకుఁ గరంధముండు దా ని ట్లనియెన్. | 132 |
| క. | ఈనృపతికి సంతోషము, గా నీధవళాయతాక్షిఁ దగ నబ్జసప | 133 |
| తే. | అనిన నాతండు దేవ! నీయాజ్ఞ కే నొ, నర్ప నింతకు ముంద రెన్నఁడు నవజ్ఞ | 134 |
| వ. | అనిన నక్కుమారునివచనంబులు విని విశాలుండు వైశాలిని నాలోకించి తల్లీ! నీ | 135 |
| తే. | నిన్ను వేఁడెద వర మిమ్ము నెమ్మి నాకు, నన్ను నితఁ డిప్పు డొల్లకయున్న మీఁది | 136 |
| తే. | అనియె నంతఁ గరంధముం డావిశాలు, తోడినెయ్యంబు మనమునఁ దొంగలింప | 137 |
వైశాలిని యరణ్యమునఁ దపము సేయుట
| వ. | స్వయంవరోత్సవదర్శనాగతు లైనరాజకుమారులు తమతమపురములకుం జని రంత | 138 |
| క. | అతులనిరాహారతపో, వ్రతదారుణనియతి నొడలు వట్టి నరము లు | 139 |
దేవదూత వైశాలిని మరణోద్యమమును నివారించుట
| తే. | తనువు దొఱఁగంగఁ దలఁచినఁ దరుణి తెగువ, సుర లెఱింగి చయ్యన నొకచరునిఁ బనిచి | 140 |
| ఆ. | దేవదూత నేను దేవత ల్ప్రార్థించి, యర్థి నీకుఁ జెప్పు మన్న కార్య | 141 |
| వ. | సప్తద్వీపశోభితావనీచక్రసంవహనసమర్థుం డగుచక్రవర్తికిం దల్లివవు దమ్మహాత్ముండు | 142 |
| క. | త్రిదివముననుండి వచ్చిన, త్రిదశచరుఁడ వగుదు వీవు తెల్లము సుగుణా | 143 |
