| |
జ్జనకుని యాజ్ఞఁ జేసి నృపసత్తమ! యట్లును గాక నీవు నీ
యనుజుల నోర్చి కొన్న మహితావనిరాజ్యము నాకు నేటికిన్?
| 229
|
నాభాగునితో సుప్రభ చెప్పిన తనజనకునిపూర్వజన్మవృత్తాంతము
| క. |
అనుపతిపలుకులు సుప్రభ, విని నవ్వుచు నతని కనియె విను వైశ్యత్వం
బునఁ బొంద వీవు వైశ్యుని, తనయను గా నేను నివ్విధం బె ట్లన్నన్.
| 230
|
| క. |
ఘనుఁడు సుదేవుం డనునొక, జనపతి యింతులును దాను సఖుఁ డగుధూమ్రా
శ్వునిసుతుఁడు నలుఁడుతోడం, జనుదేరఁగ లీలఁ గేలి సలిపెడువేడ్కన్.
| 231
|
| వ. |
ఆమ్రవనంబునకుం జని మధుపానమదాయత్తచిత్తు లై విహరించుచుండ నన్న
లుం డవ్విపినంబునం దపోవృత్తిఁ జరియించు ప్రమతి యనుమునిభార్యం గనుంగొని.
| 232
|
| తే. |
కామరాగాంధచిత్తుఁ డై కదిసి బలిమిఁ, బట్టికొనుటయుఁ దలఁకి యాపద్మనయన
యంట కంటకు మోరి దురాత్మ! యేను, భూసురాంగన ననుచు వాపోవుటయును.
| 233
|
| వ. |
ప్రమతి యయ్యెలుంగు విని పఱతెంచి.
| 234
|
| తే. |
నలునిచేఁ బట్టువడి మదనాగకరగృ, హీత యగుకల్పలతమాడ్కి నెంతయును భ
యమున నల్లాడుచున్నట్టి యతివఁ గాంచి, కనలి యాసుదేవునకు ని ట్లనియె ననఘ!
| 235
|
| సీ. |
పరదారహరణైకపరుని నికృష్టాత్ము ధరణీశ! దండింపఁ దగదె నీకు?
ననవుడు నవ్వుచు నతఁ డేను వైశ్యుండ రక్షణక్షముఁ డైన రాజుకడకుఁ
జను మని గేలి చేసినఁ గ్రుద్ధుఁ డై ముని యధిప! నీపలికినయట్ల కరముఁ
గుచ్చితం బైనట్టికోమటికులమున జన్మింపు మీ వని శాప మిచ్చి
|
|
| ఆ. |
కన్నుఁగడల నశ్రుకణములు రాలంగ, నలునిఁ జూచి యోరి నాదుభార్య
బలిమిఁ బట్టికొనినపాపాత్ముఁడవు గాన, నిమిషమాత్రమునను నీఱు గమ్ము.
| 236
|
నలుని శాపాగ్నిదగ్ధుఁ గావించి యాచించుసుదేవునిఁ బ్రమతి రక్షించుట
| వ. |
అని శపించిన నలుండు నిజశరీరజనితానలంబున భస్మం బగుటయు సుదేవుండు
భయంబునం దల్లడిల్లి భార్గవునకుం బ్రణమిల్లి మహాత్మా! మదిరాపానమదాతిరే
కంబునం జేసి నాపలికినపలుకు సహింపుము కోపం బుపసంహరింపుము నీయిచ్చిన
శాపంబు గ్రమ్మఱింపు మని ప్రార్థించిన నమ్మునివరుండు ప్రసన్నుం డై యతని
కి ట్లనియె.
| 237
|
| క. |
నీ ఱైననలునితోడన, యాఱె మదీయోగ్రరోష మవనీశ్వర ! నీ
వేఱిఁడితనమున వచ్చిన, కాఱియ పడఁకేల పోవఁగా నగు నీకున్?
| 238
|
| వ. |
నావచనంబు తప్ప దవశ్యంబును నీవు వైశ్యుండ వై పుట్టు దాపుట్టువునందు
నీకూఁతును క్షత్త్రియుం డెప్పుడు బలిమిం బరిగ్రహించు నప్పుడె వైశ్యత్వంబును
బాసి శుద్ధక్షత్త్రియుండ వగుదు వని యనుగ్రహించె నది కారణంబుగా సుదే
వుండు మజ్జనకుండు వైశ్యుం డై జన్మించె నాజన్మప్రకారం బాకర్ణింపుము.
| 239
|
