| |
బును నై యొప్పుతదాశ్రమంబునఁ దపంబు న్సేయు మేధం దపో
ధనవర్యుం గని మ్రొక్కి తా నతనిచేతం బూజలం బ్రీతుఁ డై.
| 9
|
| ఉ. |
అచ్చటఁ గొంతకాలము ప్రియంబున నుండి నరేంద్రుఁ డొక్కనాఁ
డిచ్చఁ జరించుచు న్మమత నెంతయుఁ జిత్తము చేడ్వడ న్గడు
న్వెచ్చనియూర్పు లొక్కమొగి వెల్వడ మోమున దైన్య మొందఁగా
ముచ్చిలి వందుచు న్వగల మొత్త మెదం గలపంగ నాత్మలోన్.
| 10
|
| సీ. |
తాతలచేఁ బాలితం బైనమత్పురం బిటుగోలుపోదునే హీనవృత్తి?
దుర్వృత్తు లైనశత్త్రులు పాడి దప్పక యేలుచున్నారొకో యిప్పు డకట!
యే నెక్కు పట్టంపుటేనుఁగు పాటులుపడియెనో పగఱచేఁ బడి యెఱుంగ
నొకటఁ గొఱంతలే కుండునాయనుచరు లహితుల కనుచరు లైరి నేఁడు
|
|
| తే. |
పెక్కు లిడుమలు పడి కూడఁ బెట్టినట్టి, యగణితం బైనయస్మదీయార్థ మెల్ల
నప్రయోజనవ్యయశీల లై యతివలు, వ్యయము సేయరె యింతకు వమ్ము గాఁగఁ?
| 11
|
సురథునకు సమాధి యనువైశ్యునికి సంవాదము
| క. |
అని మఱియును ఘనచింతా, వినిపాతితుఁ డగుచు మనుజవిభుఁడు మునితపో
వనమునఁ జేరువఁ దిరుగుచుఁ, గనియె నొకవణిజు విషాదకలుషమనస్కున్.
| 12
|
| మ. |
కని నీ వెవ్వఁడ? వేల వచ్చి? తిట శోకవ్యాకులత్వంబుఁ బొం
ద నిమిత్తం బది యేమి? సెప్పు మని యాధాత్రీశుఁ డింపారఁ బ
ల్కినపల్కు ల్విని రాజుతోడ నయలక్ష్మీదుర్యుఁ డై యాతఁ డి
ట్లను నా పేరు సమాధి యే ధనికవైశ్యామ్నాయసంజాతుఁడన్.
| 13
|
| క. |
కడులోభంబున నాలుం, గొడుకులు నాయర్థ మెల్లఁ గొని వెడలఁగ న
న్నడిచిన బంధువుల విడిచి, యడవికి వచ్చితి నరేంద్ర! యార్తి నడలుచున్.
| 14
|
| ఆ. |
ఇట్టు లేను వనట నెరిసెద నిపుడు నీ, కేమి సెప్ప మేదినీశ! వినుము
తనయదారబంధుజనముల కుశలాకు, శలము లెఱుఁగలేక సంతతంబు.
| 15
|
| క. |
నాపుత్త్రకు లెప్పుడు స, ద్వ్యాపారప్రవణు లైనవారో కారో!
యేపగిది నున్నవారో! యోపార్థివ! సుఖులొ దుఃఖులో యే నెఱుఁగన్.
| 16
|
| వ. |
అని వగచిన నన్నరేంద్రుం డి ట్లనియె.
| 17
|
| క. |
తనయాదులు ధనకాంక్ష, న్నిను వెడలఁగ నడిచి యుండ నీమనమున నా
తనయాదులదెస మోహం, బనుబద్ధము సేయ నేల యమలవిచారా!
| 18
|
| తే. |
అనిన వైశ్యుండు నీ చెప్పినంతపట్టు, నిది యథార్థము సుమ్ము నరేంద్రచంద్ర!
యేమి సేయుదు? నీమనం బించు కైన, నిష్ఠురత్వంబు నొంద దానీచులందు.
| 19
|
| క. |
ధనలోభంబున జనకుం, డనుమోహము విడిచి నను నిరాకృతుఁ గావిం
చినఁ బుత్త్రులందు నెయ్యము, ఘన మైనది యేమి సెప్పఁ గమనీయయశా!
| 20
|
