| వ. |
ఇది యంతయు నే నెఱుంగనే యెఱింగియు నిది యేమియో దుర్గుణానుబంధు
లగుబంధులయందు నామనంబు ప్రేమఁ బెనగొనియెడు నేమి సేయుదు వారలం
దలంచి నిట్టూర్పు నిగిడెడు డెందంబు గలంగెడు వగలు నివ్వటిల్లెడుఁ బ్రీతిరహితు
లైనవారివలన నైష్ఠుర్యంబు దలకొన దయ్యెడు నని చెప్పె నంత నారాజవైశ్యు
లిరువురుం గూడి చని యాసంయమికి నమస్కరించి సముచితప్రకారంబున నతనిచేత
సమ్మానితులై కూర్చుండి యిష్టకథాపరు లగుచున్న యవసరంబున నమ్మునిపతికి
నమ్మహీపతి యిట్లనియె.
| 21
|
| సీ. |
అర్థి నే నొకటి ని న్నడిగెద నాకు నీ వెఱిఁగింపవయ్య! మునీంద్రవర్య!
యపగతరాజ్యుండ నయ్యు నభిజ్ఞుండ నైననా కిప్పు డజ్ఞాని కట్లు
రాజ్యాంగములయందు రమణ మమత్వంబు ప్రబలమై పాటునఁ బడఁగ నీక
డెందంబు నెవ్వఁగ గొందలపెట్టెడు నకట! యీవైశ్యుండు నాలు సుతులు
|
|
| తే. |
చెలులు చుట్టలు దను విడిచినను దాను, వారి విడువంగఁ జాలక వగచుచున్న
వాఁడు నెయ్యంబు మనమున నాట మైన, దివ్విధం బింతయును నిది యేమియొక్కొ!
| 22
|
| ఆ. |
అనఘ! దృష్టదోష మైనయివ్విషయంబు, లందు మమత చాల నగ్గలించి
యెదను గలఁప నిట్టు లే మిద్దఱము నిది, యేమి వనట నెరియు టెఱుక గలిగి.
| 23
|
| క. |
అలఘుతరజ్ఞానసమే, తుల మయ్యును మేము మోహదుష్టమతులమున్
బలవదవివేకతిమిరాం, ధులమును నగుట యిది యేమి దురితధ్వంసీ!
| 24
|
| తే. |
అనిన నమ్ముని యిట్లను నతనితోడ, విషయగోచరజ్ఞానంబు వినుము జంతు
వులకు నెల్లను నెప్పుడుఁ గలిగియుండు, విషయములు జాతిజాతికి వేఱువేఱ.
| 25
|
| తే. |
పగలు గానవు భువిఁ గొన్నిప్రాణు లధిపః, రేయి గానవు మఱికొన్ని రేయుబగలు
గాన వొకకొన్ని యెపుడు సమానమైన, దృష్టి గలిగి జంతువులు వర్తించుఁ గొన్ని.
| 27
|
| క. |
జ్ఞానులు నిక్కం బగుదురు, మానవులు మహితలేశ! మనుజుల యేలా
జ్ఞానము గలయవి గావే, మానుగ మృగపక్షిపశుసమాజము లెల్లన్?
| 28
|
| క. |
మానవులకుఁ గలవిషయ, జ్ఞానము పశువులకుఁ బక్షిసమితికిఁ గల ద
జ్ఞానము మానవులకు ధా, త్రీనాయక! కలిమి మనకుఁ దెల్లము గాదే?
| 29
|
| చ. |
పులుఁగులఁ జూడమే యెడఁద బోధము గల్గియు మోహ మెట్టిదో
సొలయక యాఁకట న్నలియుచు న్జని మేఁ పొగిఁ దెచ్చి తెచ్చి చం
చులు వెడలించి పిల్లలకుఁ జొన్పెడు మక్కువ నింత కెక్కు డౌఁ
దలఁపఁగఁ బుత్త్రులందు వసుధావర! మోహము మర్త్యకోటికిన్.
| 30
|
సురథసమాధులకు మేధస్సనుమహాముని చెప్పిన మహామాయాప్రభావము
| వ. |
పుత్త్రమోహంబు ప్రత్యుపకారార్థంబు గా దది సహజంబ యె ట్లనిన సంసారస్థితి
కారిణి యైనమహామాయప్రభావంబునం జేసి మమతావర్తం బగుమోహజలగర్తం
|
|
