| క. | గురుపత్ని నైననన్నుం, గర మవినీతి మెయిఁ దన్నఁగా నెత్తిననీ | 344 |
| క. | ఛాయాసంజ్ఞ శపించిన, నాయముఁడు భయంబుఁ బొంది యర్యముకడకుం | 345 |
| తే. | తండ్రి! యిది యొకయత్యద్భుతంబు వినుము, దయ యొకింతయు లేక యుదగ్రవృత్తి | 346 |
| తే. | నాకు నిది తల్లి గాదని నాకు మనువు, చెప్పుచున్నాఁడు నావుడు నప్పయోజ | 347 |
| క. | ఆవనితతోడ సంజ్ఞా, దేవి యెచటి కరిగె నాకుఁ దెలియం జెపుమా | 348 |
| క. | ఏ విశ్వకర్మకూఁతుర, నీవనితను సంజ్ఞ యనఁగ నెగడినదాన | 349 |
| ఆ. | అనిన మఱియుఁ దఱిమి యడిగిన నక్కాంత, నిజముఁ జెప్పకున్న నీరజాప్తుఁ | 350 |
| ఉ. | చెప్పిన నద్దివాకరుఁడు చిత్తమునం బ్రియతోడివేడ్కఁ దా | 351 |
| చ. | ఇనుఁడు మహాత్మ! నీతనయ యెయ్యది? యన్న నతండు దేవ! నీ | 352 |
| వ. | ఉత్తరకురుభూములందు బడబారూపధారిణి యై సంజ్ఞాదేవి తనమనంబున నాభర్త | 353 |
| సీ. | ఋగ్యజుస్సామాద్యనేకవేదైకవిస్ఫూర్తివి నిర్మలబోధమూర్తి | |
