| ఉ. | ఏమి యొనర్తు? నింకఁ దెఱఁ గెయ్యది దీనికి? నెందుఁ జొత్తు? ను | 331 |
| తే. | తలఁచి నిజతనుచ్ఛాయ నా వెలయు నొక్క, లలన నిర్మించి యిట్లను లలన! నీవు | 332 |
| క. | నను నెఱిఁగి చనిన నా తెఱఁ, గినుఁ డడిగిన విస్తరించి యెఱిఁగింపకుమీ | 333 |
| వ. | అనిన ఛాయాదేవి యి ట్లనియె. | 334 |
| తే. | బెట్టు గోపించి ననుఁ దల పట్టి తిగిచి, కమలమిత్రుండు శాప మీఁ గడఁగునపుడు | 335 |
| వ. | నిర్మలధర్మకర్మఠుం డగువిశ్వశర్మం గని మ్రొక్కిన నతండును బహుమానపూర్వ | 336 |
| సీ. | అనవద్యచరిత యై యచట నుండఁగఁ దండ్రి కొంతకాలమునకుఁ గూఁతుఁ జూచి | |
| తే. | తరుణి ననుఁ జూచి తేనును దగినతగవు, లెల్ల నడపితిఁ దడయక యేఁగు మింకఁ | 337 |
| తే. | అనుడు నౌఁగాక యని తండ్రి కధికభక్తి, తోడఁ బ్రణమిల్లి వీడ్కొని తోయజాక్షి | 338 |
| క. | చని బడబారూపము గై, కొని యచ్చో విశ్వకర్మకూఁతురు తప మ | 339 |
| వ. | ఛాయాదేవియందు నిరువురు కొడుకుల నొక్కకూఁతునుం బడసె నంత నద్దేవియు. | 340 |
| క. | తనబిడ్డల సంభావిం, చినక్రియ సంభావనంబు సేయక యుపలా | 341 |
యమునికి ఛాయాసంజ్ఞ శాప మిచ్చుట
| క. | మను వది యెఱిఁగియు నేమియు, ననక ప్రశాంతి మెయి నుండ యముఁ డుత్కటకో | 342 |
| వ. | ఇట్లు యముండు తన్నుం దన్న నడు గెత్తిన నలిగి కన్నుల నిప్పు లురలఁ గటంబు | 343 |
