|
ర్చినరిపులం బరాజితులఁ జేసి మదం బఱఁ బట్టి తెచ్చి పెం
పు నెరయ వారల న్విడిచి పుచ్చెఁ గృప న్జనకుండు పంపఁగాన్.
| 254
|
ఆ. |
అట్లు తామసుండు నమితపరాక్రమ, విదితుఁ డై స్వధర్మవృత్తి నుండఁ
దనువు విడిచి యతనితండ్రి నిజార్జిత, పుణ్యలోకమునకుఁ బోయె నంత.
| 255
|
క. |
తనభుజవీర్యము శౌర్యము, తనరఁగ జగ మెల్ల గెలిచి తామసుఁడు మహి
న్మను వయ్యె విను తదంతర, మునఁ గలయనిమిషులు నింద్రు మునుల నృపతులన్.
| 256
|
వ. |
సత్యసుధీస్వరూపహృదయు లనునామంబుల సుర లిరువదియేడుగణంబు లైరి శత
యజ్ఞోపలక్షణుం డైనశిబి యింద్రుఁడయ్యె జ్యోతిర్ధాముండును బృథుండును
గావ్యుండును జైత్రుండును నాదిగా సప్తమును లైరి నరుండును ఖ్యాతియు
శాంతియుభయుండును జాలసంఘుండు నాదిగాఁ దామసమనువునకుం బెక్కండ్రు
కొడుకులు పుట్టి రాజులై రిది చతుర్థమన్వంతరం బింకఁ బంచమమను వైనరైవతుని
జన్మప్రకారంబు చెప్పెద వినుమని మార్కండేయుండు క్రోష్టుకి కిట్లనియె.
| 257
|
రైవతమన్వంతరమహిమానువర్ణనము
క. |
ఋతవంతుం డనుసంయమి, సుతహీనత్వమున నుండ సుతుఁ డొక్కఁడు రే
వతి యను నక్షత్రముతుది, నతనికి జన్మించుటయును నతఁడు ముదమునన్.
| 258
|
తే. |
జాతకర్మకృత్యంబులు సలిపి సుతునిఁ, బెనిచి యుపనీతుఁ గావించి పెండ్లి చేసె
నాసుతుండును దుశ్శీలుఁ డయ్యె బాల్య, మాది గాఁగ సమస్తగుణాభిరామ!
| 259
|
వ. |
ఆకుపుత్త్రజన్మదోషంబునం జేసి.
| 260
|
తే. |
ఆమునీంద్రుఁడు దీర్ఘరోగాభిభూతుఁ, డయ్యెఁ దత్సతి కుష్ఠరోగార్త యయ్యె
నాదురాచారుఁడును దనయాలి విడిచి, యొక్కమునియాలిఁ గొనిపోయె నోటలేక.
| 261
|
వ. |
దానికి ఋతవంతుఁడు విషణ్ణస్వాంతుఁ డై యి ట్లనియె.
| 262
|
క. |
పుత్త్రుఁడు పుట్టమి మేలు కు, పుత్త్రుఁడు జన్మించుకంటెఁ బురుషునకును దు
ష్పుత్త్రుఁడు దహించు నిజచా, రిత్రాగ్నిని దండ్రిమనము రేయును బగలున్.
| 263
|
తే. |
స్వర్గమున నున్న పితృమాతృవంశపాత్ర, గణము నెల్లను బహునరకములఁ ద్రోచు
నఖిలబంధుల కపకార మాచరించు, దుస్సుతుఁడు వానిజన్మంబు దుస్సహంబు.
| 264
|
క. |
అనఘులు పరహితచరితులు, జనసంభావ్యులును బుణ్యచరితులు నగునం
దనులను బడయుదు రెవ్వరు, దనరఁగ వా రిందు నందు ధన్యులు గారే!
| 265
|
వ. |
అని యి ట్లమ్మునివర్యుం డతినికృష్టుం డైనపుత్త్రుని దౌశ్శీల్యంబు తనహృదయంబు
దహింప వృద్ధగర్గుం డనుతపోధనుతోడ మహాత్మా! యేను సువ్రతుండనై వేదంబు
లధిగమించి నిఖిలవిద్య లభ్యసించి దారపరిగ్రహం బొనరించి శ్రోతస్మార్తకర్మకలా
పంబు లనుష్ఠించుచుఁ బున్నామనరకభయంబునం జేసి గర్భాధానవిధానంబున
నీకొడుకుం బడసితి వీఁడును దుశ్శీలత్వంబున నాకును దుఃఖావహుం డగుట మదీయ
దోషంబుననో మాతృదోషంబుననో యెఱింగింపవే యనిన గర్గుం డిట్లనియె.
| 266
|