| |
నీరంధ్రం బగుదానిలోనికి నమ్మృగి తపఃకృశుండును మహాభాగుండును నగునతనిఁ
దిగిచికొని చనునప్పుడు.
| 231
|
| చ. |
కరమనురాగ ముల్లమునఁ గ్రమ్మఁగ నమ్మృగిపుచ్ఛమూలము
న్గరమున నంటుచు న్నృపతి కామవికారము నొందే వీఁకఁ ద
త్పరమతి యై తనుం దివుచుపార్థివుచిత్త మెఱింగి యేల నీ
కరమునఁ బుచ్ఛమూల మిటు కాయ్వునఁ బట్టెదు మేదినీశ్వరా!
| 232
|
| వ. |
అనుచుం దదీయసంస్పర్శనసుఖంబు నొంది
| 233
|
| క. |
ఏ నీకగమ్య నే య, స్థానంబున మనసు పుట్టఁ దగునే యోథా
త్రీనాయక! యీ కార్యము, గా నేరదు నీదుకోరికలు తప్పెఁ జుమీ.
| 234
|
సురాష్ట్రునికి మృగి చెప్పిన తనపూర్వజన్మవృత్తాంతము
| తే. |
ఎట్టు లంటేని మనుజేంద్ర! యిట్టి మనకు, లోలుఁ డ నెడిమహాత్ముండు లోభమునను
విఘ్న మొనరించె మదిఁ గిన్క వెలయ ననిన, నమ్మృగికి నవ్విభుం డిట్టు లనియె ననఘ!
| 235
|
| తే. |
ఇట్టు లున్ననీ వెవ్వతె వెట్టుపలికె, దవు మనుష్యభాషలు? లోలుఁ డెవఁ? డతండు
నీకు నాకును సంగతి లేక యుండ, విఘ్న మిప్పు డొనర్చినవిధముఁ జెపుమ.
| 236
|
| తే. |
అనిన మృగి యిట్టు లను విను మనుజునాథ!, యగుదు నేనూర్వురాండ్రలో నగ్రమహిషి
నుత్పలావతి యనియెడునువిద నార్యుఁ, డై నదృఢధన్వుకూఁతుర ననిన నతఁడు.
| 237
|
| క. |
అక్కట! సాధ్వివి సువ్రత, వెక్కుడు ధర్మములు సేయు దెపుడు నియతితో
నిక్కీడుభవముఁ బొందఁగ, దక్కఁగ నీ వేమి దుష్కృతముఁ జేసితివో?
| 238
|
| సీ. |
మాతండ్రి యింట నేఁ బ్రీతిఁ గొండికనాఁడు చెలులతో నాడుచు నెలమి నొక్క
యారామమునకుఁ క్రీడార్థంబు చని మృగి మృగమును గని యందు మృగవధూటి
నెలదీఁగఁ గొని వెస నెత్తి వేసిన నది బెదరి పాఱుటయుఁ దత్ప్రియుఁడు గనలి
గర్వించి మే యెఱుంగక వ్రేసి దుశ్శీల వై నామనోరథ మఫలితముగఁ
|
|
| ఆ. |
దగునె సేయ? ననినఁ దన్మానుషోక్తులు, విని భయంబుఁ బొంది యనఘ! యిట్టి
భవము నీకు నెట్టు పాటిల్లె? నెవ్వఁడ, వీవు? నెప్పు మనిన నిట్టు లనియె.
| 240
|
| వ. |
ఏను నివృత్తచక్షుం డనుసంయమిపుత్రుండ సుతపుం డనువాఁడ నీమృగియందు
బద్ధానురాగుండ నై మృగరూపంబు ధరియించి దీని వెనుక వచ్చితి నావలన నిదియు
నెఱుకువ గలిగి యున్నతఱి నీ విట్లు చేసితి దుష్టచిత్తవైన నీకు శాపం బిచ్చెద ననిన
వడవడ వడంకుచు నజ్ఞానంబున నా చేసినయపరాధంబు సైఁపు శపియింపకు మనిన
మునివరుండు నన్ను వరియింపు మట్లైన నిన్ను శపింప ననవుడు నేను నవ్వుచు
నిట్లంటి.
| 241
|
| క. |
మృగి గానేను మునీశ్వర!, మృగరూపము దాల్చి యడవి మెలఁగెడునీకు
న్మృగవనితలు బ్రాఁతే యని, తెగడిన నతఁ డుగ్రకోపదీప్తాననుఁ డై.
| 242
|
