| | చ్చిన చెలి వాగ్విభూతి విలసిల్లఁగ దానికిఁ జేఁత నాదునె | 209 |
| తే. | అనుఁడు విప్రునిఁ జూచి యమ్మనుజవిభుఁడు, వాగ్విభవ మెట్లు గల్గు నవ్వనిత కనిన | 210 |
| వ. | అని యప్పుడు సారస్వతేష్టి యొనరించి యమ్మహీసురుండు సారస్వతసూక్తంబులు | 211 |
| క. | ఆనంద దనమనమ్మున, నానందముఁ బొంది నావయస్యావిభుఁడే | 212 |
| తే. | అపుడ కదలి యప్పురమున కరుగుదెంచి, యాత్మసఖిఁ గాంచి కౌఁగిట నర్థిఁ జేర్చి | 213 |
| క. | కర ముపకారము నాకుం, దిరముగ నొనరించి తీ వతిప్రియమున భూ | 214 |
| ఉ. | నీతనయుండు సర్వధరణీపరిపాలనకేళిదక్షుఁ డై | 215 |
| వ. | అతఁడు మహనీయుఁ డైనమను వై నెగడు నని వరం బిచ్చి యచ్చెలువ నెచ్చె | 216 |
ఉత్తమమనుజననము
| క. | పూర్ణిమ నుదయం బగుసం, పూర్ణసుధాంశుఁడును బోలెఁ బుత్రుండు దిశా | 217 |
| వ. | అప్పుడు. | 218 |
| ఆ. | మొరసె దివ్యతూర్యములు పుష్పవర్షంబు, గురిసె జనులు ప్రమదభరితు లైరి | 219 |
| క. | ఉత్తమ మగువంశంబున, నుత్తమకాలమున నీతఁ డుత్తమతనుఁ డై | 220 |
| క. | చని రంతఁ బెరిఁగి యుత్తముఁ, డనఘుఁడు మనువయ్యె నుత్తమాఖ్యానంబు | 221 |
| వ. | ఆయుత్తమమన్వంతరంబున దేవతలు స్వధాములు సత్యులు శివులు ప్రతర్దనులు | |
