| |
నతఁడు మూఁడుతరము లుండు నవ్విభవ మ, ఖండితంబయి విమలవిఖ్యాతచరిత!
| 118
|
| చ. |
అనఘ! తమోరజోగుణసమన్వితశంఖనిధీక్షితుండు త
ద్ఘనగుణబద్ధుఁడై కుడుచుఁ గట్టుఁ దొడుం దనయిచ్చ నొక్కఁడు
న్దనయ సతీస్నుషాదులకుఁ దా నిడఁ డెన్నఁడుఁ గూడు చీర యే
జనులకుఁ బెట్టఁ డన్నరునిసంపద యాతనితోన వ మ్మగున్.
| 119
|
| వ. |
అని యిట్లు నరులధనంబున కధిదేవత లైననిధులవిధం బెఱింగించి మఱియును.
| 120
|
| క. |
ఒక్కనిధి నరునిఁ జూచిన, నొక్కనిధిగుణంబు లొందు నొగి మిశ్రములై
పెక్కునిధులు చూచినఁ గడు, నక్కజమునఁ బొందు నతని నయ్యైగుణముల్.
| 121
|
| క. |
అని నిధిలక్షణములు చెప్పినవిని కోష్టుకి మునీంద్ర! ప్రియ మెసఁగంగా
మనువుల నిరువురఁ జెప్పితి, వినిపింపు తృతీయమనువువిధ మేర్పడఁగన్.
| 122
|
ఉత్తమమన్వంతరమహిమాభివర్ణనము
| క. |
ఉత్తానపాదునకు న, త్యుత్తమ యగుసురుచికిం బ్రియుం డగుపుత్రుం
డుత్తమనామాఖ్యాతుఁ డు, దాత్తభుజావీర్యశౌర్యధౌరేయుండున్.
| 123
|
| చ. |
అమితతనుప్రభామహిమ నర్కుఁ డనంగ నితాంతకాంతి న
య్యమృతకరుండు నాఁగ భువనావనధర్మకళాప్రవీణతన్
యముఁ డన శత్త్రుమిత్రసముఁడై పొగడొందినయన్నరేంద్రుఁ డు
త్తమచరితుండు భూరిగుణధాముఁడు వంశవివర్ధనార్థమై.
| 124
|
| క. |
సురపతి శచి ననురక్తిం, బరిణయ మైనట్లు వేడ్క బహుళ యనుతలో
దరిఁ బెండ్లియై మనం బా, తరుణివిలాసంబునంద తద్ద తగిలినన్.
| 125
|
| సీ. |
ఇందుండు రోహిణియందు సంతతనిర్భరానురాగారూఢుఁ డైనమాడ్కి
నాకృశోదరియంద యాసక్తుఁ డై యెఫ్డు మనమున నతఁ డొండుపనులు మఱచి
తనివోక చూడ్కు లాతన్విసౌందర్యరసామృతం బాదట నాని సొగయుఁ
దరలాక్షితనులతఁ దనసుందరాంగంబు సోఁకించి సంస్పర్శసుఖముఁ బొందుఁ
|
|
| ఆ. |
బొలఁతిచెవుల కింపు దళుకొత్త సరసోక్తు, లాడుఁ దివిరి ప్రియము లాచరించుఁ
గళలయందుఁ బ్రీతి గడలుకొనంగ న, మ్మగువవిభ్రమమునఁ దగిలి యిట్లు.
| 126
|
| మ. |
అనుకూలుం డయి సంచరింప మది నయ్యబ్జాక్షి యొక్కింత గై
కొని తద్భూపతి నాదరింపదు గడుం గోపించుఁ దా నాతఁ డి
చ్చినమాల్యాభరణంబు లొల్లదు దనుం జేపట్టి బల్మి న్భుజిం
పనియోగించిన మున్కుచున్ గుడుచు నల్పం బైనయాహారమున్.
| 127
|
| క. |
క్షితిపతి ప్రభూతరాగా, న్వితుఁ డై తన ననుసరించి విపరీతమతి
న్బ్రతికూల యగుచు నవమా, నితుఁగాఁ బతిఁ జేయు నతివ నీచచరితయై.
| 128
|
| వ. |
అంత నొక్కనాఁ డమ్మహీకాంతుండు.
| 129
|
| క. |
వారవనితలును రాజకు, మారులునుం దాను నెలమి మధుపానరతిం
|
|
