| గీ. | ఈకుమారునిమీఁద నాహృదయ మిప్పు, డధికరాగరసోద్రిక్త మైనమాడ్కి | 233 |
| క. | అని మనమునఁ దలపోయుచు, మనసిజశరనికరదళితమానస యగుచు | 234 |
| వ. | నిలిచినం జూచి యవ్విప్రుండు దాని డాయం జని నీ వెవ్వతె? విచట నేకతంబ | 235 |
| క. | మునితనయ! విను వరూధిని, యనునచ్చరలేమ ననఘ! యనుపమబహుర | 236 |
| క. | నీవిలసనంబు గనుగొని, భావజునలరంప వెల్లి పాల్పడితి ననుం | 237 |
| తే. | నిత్యకృత్యము ల్సలుపంగ నిజగృహమున, కిపుడ యరుగంగవలయు నా కిందువదన! | 238 |
| వ. | అనిన నయ్యింతి యి ట్లనియె. | 239 |
| మ. | ధరణీదేవకుమార! యి ట్లనకు ముద్యత్ప్రీతి న న్బాసి నీ | 240 |
| సీ. | భక్ష్యభోజ్యలేహ్యపానీయములు రత్నమండనములు వస్త్రమాల్యములును | |
| తే. | నందు రమియింపు భవదీయమందిరమునఁ, గలుగునే యిట్టిదివ్యభోగంబు? లనుచు | 241 |
| వ. | ఇట్లు దన్ను నయ్యంగన గాఢాలింగనంబు సేయుటయును. | 242 |
| తే. | అంట కంటకు నన్ను మృగాక్షి! నీకు, సదృశుఁ డగువాని నన్యుని వెదకికొనుము | 243 |
| సీ. | అనలునియందు రేపును మాపు వేల్వంగఁ బడుహవ్యములఁ జేసి పడయవచ్చు | |
| తే. | వినుము దర్భలు నరణులు వేదికలును, నగ్నులును నాకుఁ గరము ప్రియంబొనర్చు | 244 |
