మన్నారుదాసునికాంతలమూలముగ విషయము నెఱింగిన శ్రీనివాస తాతయాచార్యులు పూర్వజన్మవృత్తాంతంబుల జెప్పి విజయరాఘవుని సమాశ్వాసపరచుట
| ఉత్సాహ. |
పూని మన్ననారుదాసుఁ బ్రోవ వీట నున్నయా
శ్రీనివాసుఁ డితఁ డంచుఁ జెల్వుగా నుతింపఁగా
శ్రీనివాసతాతయార్యశేఖరుండు వేడుకన్
భానుతేజ మొప్ప వచ్చె భాగ్యరాసి కైవడిన్.
| 24
|
| క. |
వచ్చిన యాచార్యులకు
నెచ్చెలు లందఱును మ్రొక్క నిశ్చలభక్తిన్
హెచ్చిన కృప దీవింపుచు
నచ్చెరువునఁ దనయుఁ జూచి యతివల కనియెన్.
| 25
|
| సీ. |
ఎపుడు నే వచ్చిన నెదురుగాగనె వచ్చి
పాదముల్ సేవించి భక్తిమీరఁ
గైదండ యొసఁగుచు గద్దియపై నుంచి
మమ్ముఁ బూజించును నెమ్మిమీర
నేను దగ్గరరాఁగ నెంతయుఁ బ్రేమచే
నెదురుగా రానట్టి హృదయ మేమి?
చెంతఁ గూర్చుండిన సంతోష మమరంగఁ
బలుకకయున్నట్టి భావ మేమి?
|
|
| తే. |
మన్ననారుకటాక్షంపుమహిమవలన
మన కసాధ్యంబు లెవ్వియు మహినిఁ గలవె!
మనసులోపల నున్నటి మత మదేమి?
తెలియఁగా బల్కరమ్మ! యోచెలువలార!
| 26
|
| వ. |
అని పలికిన యాచార్యవర్యునకు సంతసంబున నింతు లిట్లనిరి.
| 27
|
| సీ. |
వినవయ్య యాచార్య! విన్నవించెద మేము
విన్న కార్యం బెల్ల విశదముగను
రాజచంద్రుం డను రాజవర్యునిపుత్రి
ధరఁ గాంతిమతి యనఁ దనరు దాని
|
|
